สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

"เธองามมาก เวลาหลับ" แอนดี้เปรยออกมาเบา ๆ

ท่านลุงมองหน้าแอนดี้

"ไอ้ขี้หลี หลีข้ามชาติ ไม่ว่าชาติจีนชาติไทย แกหลีหมด ไม่ว่าชาติก่อนยันชาติปัจจุบัน หลีตลอด"

ท่านหลานหันมามองหน้า

"จริงเหรอครับ ผมเจ้าชู้มาทุกชาติเลยเหรอ ? ถ้าผมได้เกิดมาเจอผู้หญิงแบบนวลคนนี้ ผมคงไม่เจ้าชู้อีก ตั้งแต่ชาตินี้ที่ผมจำได้ ผู้หญิงที่ได้เจอมาทั้งหมด นวลคนนี้งามที่สุด ดูเวลาเธอเมาหลับ ไม่มีหญิงจีนที่ไหนมีกริยาน่ารักแบบนี้ หญิงไทยสมัยนี้ก็หายากแล้ว"

ท่านลุงหัวเราะหึ ๆ

"ไอ้เปรตเอ๊ย ! คนเมาหลับยังเสือกดูว่าน่ารักอีก นี่ล่ะหนา บุพเพสันนิวาส ก่อผูกพันกันไว้หลายภพ ได้เจอแค่แว่บเดียว ก็หมาหันแล้ว"

แอนดี้หัวเราะตาม

"เหอ ๆ อะไรกันท่านลุง หมาหัน ?"

"ก็แกไง...หมา ! เจอเครื่องบินก็หันมอง"

แอนดี้พยักหน้า

"อือ... เปรียบเธอซะสูงเชียว แล้วชาตินี้น่ะ ผมต่ำขนาดเป็นหมาเชียวหรือ ?"

ท่านลุงได้ที

"ชาตินี้นี่หมายถึงชาติไหน ? ที่เรายืนอยู่นี่ หรือ ที่แกนอนอยู่ในโรงพยาบาลนั่น ?"

แอนดี้พยักหน้าหงึก ๆ

"แน่ะ... มาย้อน"

เขาหันกลับไปมองใบหน้าของนวล แสงจากกองไฟอ่อน ๆ ทำให้เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อด้วยน้ำเมา จิตใจของแอนดี้ยิ่งหวั่นไหวเข้าไปทุกขณะ

"ท่านลุง ผมทนไม่ไหวแล้ว ช่วยบอกผมเถอะ ในชาติโยนกนี่ ผมจะได้เจอกับแม่หญิงนวลมั้ย ? เธอเป็นเมียของท่านจันทรชาดพรหมแล้ว หรือว่ากำลังจะเป็นเมียของสิงห์นี่อีก แล้วสองคนนี่ ผมเป็นหนึ่งในนั้นหรือเปล่า ?"

"แกจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ ? ถ้าแกจำไม่ได้ ก็เรื่องของแก อุตส่าห์พามาดูแล้ว เสือกจำอะไรไม่ได้"

"อ้าว... ผมจำไม่ได้ก็บอกว่าจำไม่ได้ หรือว่าผมจะเป็นท่านจันทรชาดพรหม ? เพราะพอผมเห็นท่าน ผมก็รู้สึกคุ้น ๆ ลึก ๆ ว่าเคยรู้จัก เห็นแล้วก็รู้สึกว่ารูปร่างงามมาก ท่าทางน่าศรัทธา หรือว่า ผมคือสิงห์ ? เพราะคำว่าสิงห์ มันก็ติดตัวมาจนชาตินี้ คนก็เรียกผมว่าสิงห์ แผ่นดินใหญ่ แต่ผมไม่เคยรู้สึกว่าอยากกลายเป็นเสือเหมือนเจ้าสิงห์คนนี้เลย ไม่ว่าจะท่านจันทรชาดพรหม หรือ สิงห์ ทั้งสองคนก็มาจากเทวดาชั้นพรหมเชียวนะ ไม่ใช่คนธรรมดาแบบผม"

ท่านลุงเกาหัวตัวเอง

"อี๊...แกนี่มันโง่ ชั้นไม่รู้จะด่าแกหรือด่าตัวเองดี คนธรรมดาแปลว่าอะไร ? หา ? แกนี่ ถ้ากลับไป รีบไปศึกษาพระพุทธศาสนาให้มากกว่านี้ จะได้รู้เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด จะเป็นคน เป็นสัตว์ เป็นเทวดา เป็นพรหม เป็นเปรต มันก็ไอ้คนคนเดิมนี่แหละ หมุนเวียนไปเป็นโน่นเป็นนี่ตามกรรมที่ก่อไว้"

แอนดี้ไม่เข้าใจ

"อือ... ช่างเหอะ เอาว่าผมไม่ได้รู้สึกเลยว่าเคยเป็นใครในสองคนนั้น รู้แต่ว่า ผมรู้สึกหลงรักแม่หญิงนวลซะแล้ว"

ท่านลุงนึกสักพัก แล้วพยักหน้าให้กับตัวเอง

"อือ ก็คงเป็นงั้น เพราะแกไม่ได้ระลึกชาติเอง แต่ชั้นเป็นคนพามา แกเลยได้แต่ดู ไม่มีความรู้สึกว่าตัวแกเป็นใคร ถ้าแกระลึกได้เอง แกจะรู้ทันทีด้วยญาณว่าแกเป็นใคร"

"งั้นขอผมดูต่อแล้วกัน หมดเวลาพักโฆษณา เงียบได้แล้ว"

ท่านลุงชักดาบที่สะพายหลังออกมา แล้วพลิกสันดาบเคาะหัวแอนดี้

"นี่... แกนี่ติดสันดานเป็นลูกพี่ชั้นมาตลอด ถึงชอบนักจะสั่งชั้นทำโน่นทำนี่"

แอนดี้ยกมือคลำหัว

"ขอโทษครับท่านลุง จริงเหรอ ? ผมเป็นลูกพี่ท่านมาก่อนเหรอ ? มิน่า เห็นท่านแล้วอยากจะใช้งานยังไงไม่รู้"

"เสิ่นจิงปิ้ง !"

"แน่ะ... มีการหลอกด่าด้วยภาษาจีนอีกต่างหาก แฮะ"

******************************************************************************************

อ่านหน้าต่อไป >