 |
| ||||||
| |||||||
รุ่งเดินออกมาจากเขตออฟฟิศ คิ้วของเขาขมวดแทบจะชนกัน "พี่รุ่ง สงสัยอะไรเหรอคะ ?" "พี่สงสัยทุกเรื่องเลย แต่ไม่รู้จะเริ่มเรื่องไหนก่อน" วิเดินไปช้า ๆ รอฟังคำถามจากญาติผู้พี่ "ครอบครัวกิจบูรณานี่ รู้จักพี่ด้วยเหรอ ?" "ค่ะ แหม พี่รุ่งไม่น่าถาม ก็ในงานศพของคุณปู่ครอบครัวกิจบูรณามากันเต็มเลย" "ไม่ พี่หมายถึง รู้จักดีแบบนี้อะ คือ พี่ว่าอาน้อยคนนี้ เหมือนกับรู้จักพี่มากกว่าคนในบ้านไตรสรณ์ซะอีก" วิหยุดคิดสักอึดใจ แล้วตอบ "อือ.. วิก็ไม่รู้หรอกค่ะ ปกติคนของกิจบูรณาจะรู้จักบ้านไตรสรณ์ดี แต่ก็ว่าไม่ได้ ครอบครัวไตรสรณ์ดังกว่า เป็นข่าวมากกว่า ใคร ๆ ก็คงรู้จักมากกว่า แต่คนในบ้านอาจจะไม่ชอบคนบ้านนั้นเท่าไหร่ พี่รุ่งเคยรู้เรื่องบ้างหรือเปล่าคะ ?" "คนบ้านไหน ไม่ชอบบ้านไหน ?" "คนในบ้านไตรสรณ์นี่แหละ ไม่ค่อยชอบกิจบูรณา เรื่องมันซับซ้อนเหมือนกัน จนวิไม่อยากยุ่ง ไม่อยากรับฟัง แล้วก็ไม่เข้าใจ แล้ววิก็เบื่อมาก ถ้ารู้ว่าโตขึ้นมาต้องมารับรู้เรื่องอะไรพวกนี้" สีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นบึ้ง เสียงถอนหายใจยาว ทำให้รุ่งรู้ว่า เรื่องเหล่านี้ คงไปสะกิดอะไรในใจของญาติผู้น้องคนนี้ จู่ ๆ วิก็หยุดเดิน รุ่งหยุดตาม สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด วิมองลงต่ำ หายใจแรง "น้องวิเป็นอะไรเหรอ ? ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ?" รุ่งไม่เคยเจอวิในอารมณ์แบบนี้ เขาเดาไม่ได้ว่ามีสิ่งใดอยู่ในใจเธอ จะมีคำพูดคำไหนที่จะสามารถดึงอารมณ์เธอกลับมาได้บ้าง รุ่งเดินเข้าไปใกล้ แล้วพูดเบา ๆ "น้องวิ พี่จะสั่งเรื่องนึงให้น้องวิทำตาม ทำได้มั้ย ?" วิเงยหน้าขึ้นมองพี่ชาย "ค่ะ ? อะไรเหรอคะ ?" รุ่งตีหน้าเข้ม "เดี๋ยวพอออกไปข้างนอก เราปล่อยให้พวกเค้าเข้าไปข้างในกันก่อน แล้วเราสองคน.... ไปกินไอติมกัน" ทันทีที่เธอฟังประโยคนี้จบ รอยยิ้มผุดออกมาทันที เธอมองหน้ารุ่ง รุ่งพยักหน้า วิพยักหน้ารับ แล้วสองคนก็เดินตรงไปที่ประตูทางออกของส่วนออฟฟิศ *************************************************************************************** รุ่งกับวิ นั่งใต้ร่มหลากสีที่กางอยู่เหนือโต๊ะริมทางเดิน ที่ปูด้วยกระเบื้องนูนลายหิน
วินั่งไขว่ห้างกระดิกข้อเท้า มีรอยยิ้มให้เห็นอยู่ตลอด สีหน้าเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง การทานไอศกรีมครั้งแรกกับพี่ชายคนนี้ เมื่อหลายปีก่อนตอนที่เธอยังอยู่มัธยม เปลี่ยนโลกของเธอนับตั้งแต่วันนั้น "พี่รุ่ง ทำไมพี่รุ่งเป็นคนแบบนี้ ?" วิถามขึ้นลอย ๆ รุ่งขำกับคำถาม "อ้าว... มึน ! ถามมาแบน ๆ แบบนี้ ไม่พอใจอะไรพี่เหรอ ?" วิหัวเราะ "เปล่าค่ะ น้องวิหมายถึง ทำไมพี่รุ่งเป็นพี่รุ่งแบบนี้ ?" เธอถามแล้วก็ขำตัวเองที่ไม่สามารถสรรหาคำพูดมาถามได้ดั่งใจ "อื้อ... น้องวิ ไม่รู้จะถามยังไง นึกคำพูดไม่ออกค่ะ แต่... อือ... ก็ ... พี่รุ่งก็คงเป็นของพี่รุ่งแบบนี้" รุ่งหัวเราะเสียงดัง "ฮ่า ๆๆๆ เมาไอติมแหง ๆ" วิหัวเราะตาม เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา "โอ๊ะ ! ได้เวลาแล้ว ไปรับแขกกันพี่รุ่ง" วิลุกขึ้นจากโต๊ะ รุ่งทำหน้าเหรอหรา มือยังถือช้อนไอศกรีมอยู่ "จะรีบไปไหน ?" วิฉุดแขนรุ่ง แล้วลากเดินออกไปทางหน้าประตูใหญ่ พอถึงหน้าประตูด้านใน วิบอกให้รุ่งยืนคอยแถวนั้น แล้วเธอเดินออกมานอกประตู โทรศัพท์มือถือของรุ่งดังขึ้น เขากดรับสายของทอม "เฮ่ย น้องวิเป็นไงบ้าง ? กิ๊วเล่าเรื่องน้องวิให้ชั้นฟังแล้ว จะให้ช่วยอะไรหรือเปล่า ?" "ก็ ถ้าแกมีโอกาส ก็คุยกับเค้าก็ได้ ผู้หญิงคุยกัน คงจะเล่าอะไรได้มากกว่า นี่อยู่ที่ไหนแล้ว ?" เขาพูดทั้ง ๆ ที่ปากยังคาบช้อนไอศกรีมอยู่ด้วย "แกกินไรของแกอยู่วะ ? เค้าเล่นฟรีฟอลกันอยู่ ชั้นไม่กล้าเล่นว่ะ เดี๋ยวฉี่แตก เครื่องเล่นที่นี่สุดยอดเลยว่ะ" "อือ... รอแป๊บนึง เดี๋ยวตามไป น้องวิเดินออกไปรับใครไม่รู้" "เออ... รีบเข้ามาให้ทันล่องแก่ง ชั้นรู้แล้วว่าทำไมล่องแก่งที่นี่ถึงมีแต่วัยรุ่นเข้าคิวจอง" "ทำไมวะ ?" "ล่องแก่งที่นี่มันพาเข้าถ้ำด้วย แล้วถ้ำมันก็มืด ช่วงเข้าถ้ำเค้าก็จู๋จี๋กัน" รุ่งหัวเราะหึ ๆ "อยากจู๋จี๋ ทำไมไม่ไปเช่าโรงแรม ดันมาทำกันในถ้ำ " "เฮ่ย...! ไอ้วิทย์มันเล่าว่าในเน็ต เค้าโพสต์เรื่องนี้กันดังระเบิด ล่องแก่งซีดาร์ฟันปาร์ค พอเข้าถ้ำ พวกนักเรียน มันเล่นขโมยหอมแก้มกัน" มีมือใครมาสะกิดที่หลัง รุ่งหันหน้าไป ภาพที่เห็นคือ ใบหน้าของผู้หญิงสวย ผมยาว ที่มีความสูงเกือบเท่าเขา รุ่งอุทานขึ้น "อ้าว.. เฮ่ย ! ฝนมาว่ะ !" "ไม่มีทางหรอก หน้าหนาวจะมีฝนได้ไง ฟ้าก็โปร่งแบบนี้" เสียงทอมพูดมาในสาย "เออ ๆ เดี๋ยวพาฝนไปให้ดู แค่นี้ก่อน" เขากดวางสาย หันมาหาเพื่อนคนสวย "ฝน !" เขามีสีหน้าแปลกใจ ฝนอยู่ในชุดเสื้อคอกว้างสีขาว เอวลอย กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ วิยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ
รุ่งเข้าใจทันทีว่า วิคงเป็นคนชวนฝนมานั่นเอง "เธอมาด้วยเหรอ ?" สาวสวยยิ้มให้ "อือ... น้องสาวเธอโทรมาชวนน่ะ แล้วเราก็คุยกับยิ้มไว้ พอดีวันนี้ว่าง กะจะเอาเสื้อมาคืนด้วย" รุ่งมองหน้าฝนไม่ละสายตา วันนี้ฝนแต่งหน้าเพียงบาง ๆ แต่ผมที่ปล่อยยาวมาคลอที่บ่าทำให้ใบหน้าดูเด่นยิ่งขึ้น .... เหมือนกับป้อมกำแพงที่เขาสร้างไม่ทัน ความรู้สึกที่จู่โจมเข้ามาตอนนี้ ทำให้ร่างกายเขารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาถึงใบหน้า "พี่รุ่ง มองหน้าพี่ฝนตาไม่กระพริบเลย วันนี้พี่ฝนสวยเนอะ ?" วิพูดแล้วอมยิ้ม รุ่งเผลอพยักหน้า "อือ... สวย" เขาพูดเบา ๆ แต่ก็ดังพอที่ฝนจะได้ยิน เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินคำชมจากผู้ชายคนนี้ คำพูดที่ได้ยินทำให้เธอรู้สึกเขินทันที ฝนรีบกลอกตาไปมองที่อื่น "เธอเลิกจ้องชั้นเสียทีเถอะ" ฝนพูดทั้ง ๆ ที่หันหน้าไปทางอื่น รุ่งรู้สึกตัวว่าจ้องหน้าเพื่อนสาวนานเกินไป ก็หันหน้าไปทางอื่น แล้วหันกลับมาอีกครั้ง "เอ้านี่... ให้" เขากำมือยื่นให้ฝน "อะไร ?" ฝนแบมือมารับ รุ่งวางของที่อยู่ในมือลงบนฝ่ามือฝน แล้วยักคิ้วให้ "เป็นรางวัลชนะเลิศนางงามฟันปาร์ค" เขาพูดแล้วก็เดินไป ฝนมองของบนฝ่ามือ "ช้อนไอติม ?" วิหัวเราะ "เก็บไว้ค่ะ เป็นช้อนนำโชค อิ อิ" ฝนรีบจ้ำเดินจนทันเพื่อน "นี่... เธอจะรีบไปล่องแก่งเหรอ ?" รุ่งหัวเราะทันที "โห...! นี่มันดังขนาดนี้เลยเหรอ ? แล้วฝนล่ะ ? เตรียมตัวไว้แล้วสิ ถึงได้ทำสวยมาขนาดนี้" ฝนหัวเราะหึ ๆ "ใครกล้าก็ลองดูสิ จะเหวี่ยงให้ตกน้ำ" "ได้เลย เตรียมปิดแก้มไว้ให้ดี"
"ไม่จูบหรอก จะเลียแก้มให้ขี้กลากกิน เหอ ๆๆๆ" "โรคจิต ! " ฝนพูดแล้วหยุดเดินเพื่อรอวิ ปล่อยให้รุ่งจ้ำนำหน้าไป __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่
1. สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ 2. แสดงความคิดเห็น หรือ โหวต - ชอบตัวละคร ขอเชิญโหวตได้ที่นี่ - อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ เชิญเยี่ยม Facebook หมอเถื่อน (ให้กำลังใจโดยเข้าไป แล้วกด Like หรือ เขียนคำวิจารณ์)
|
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
ไอศกรีมเจลาโตห้าลูกอยู่ในถ้วยแก้วขนาดกลาง ทั้งสองคนใช้ช้อนคนละคัน ผลัดกันตักไอศกรีม
