สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

รถคลับจอดเทียบหน้าบันไดหอพักชาย

รุ่งรีบลงรถ วิ่งขึ้นบันได มุ่งหน้าไปชั้นสาม

เจ้าของห้องต้องยืนหอบอยู่หน้าห้อง สูดหายใจแรงเข้าเต็มปอดอีกครั้ง ก่อนที่จะเคาะประตู

"มอแกน มอแกน !"

ประตูถูกเปิดออกอย่างเร็ว

ชายหนุ่มผิวคล้ำ ผมหยิก สัดส่วนความสูงเพียงแค่จมูกของรุ่ง ครึ่งตัวท่อนบนเปลือยเปล่า ใส่กางเกงฟุตบอลสีแดง ยืนประจันหน้ากับเจ้าของห้อง อีกมือกำลังถือแผ่นดีวีดีสี่ห้าแผ่น

"เกิดอะไรขึ้น มอแกน ? ทำไมน้ำท่วมห้องนอน ?"

หนุ่มผมหยิก ถอยห่างจากประตู ปล่อยให้เจ้าของห้องดูด้วยตาตนเอง

รุ่งก้าวเท้าเข้าห้อง

น้ำนองถึงปลายเตียง เขามองไปที่ห้องน้ำ

ประตูห้องน้ำถูกปิดอยู่ ที่พื้นขอบประตูห้องน้ำ มีน้ำทะลักไหลเพิ่มเข้ามาเรื่อย ๆ เสียงน้ำถูกฉีดดังออกมาจากในห้องน้ำ

รุ่งมองหน้ามอแกน ชี้ไปที่ห้องน้ำ

"มอแกน ใครอยู่ในห้องน้ำ ?"

"เปล่า ๆ ไม่มีใครอยู่ เราล็อคไว้เอง เพราะน้ำมันจะทะลักออกมา"

"น้ำทะลักออกมาได้ไง ? นี่เสียงอะไร ?"

รุ่งมองไปยังพื้นใต้โต๊ะวางคอมพิวเตอร์ ปลั๊กไฟยังวางอยู่บนพื้น น้ำเริ่มไหลนองไปใกล้ปลั๊กไฟ

เขาชี้มือให้เพื่อนดู

"มอแกน ทำไมนายไม่เอาปลั๊กไฟหลบขึ้นมาก่อน ? แล้วถือแผ่นดีวีดีไว้ทำไม ?"

เพื่อนตัวดำพยักหน้า

"เออ จริง ! เรากลัวแผ่นดีวีดีจะเปียก ลืมนึกถึงปลั๊กไฟ" เขารีบเดินตรงไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ เท้าย่ำน้ำทั้งสองข้าง

รุ่งตกใจ รีบตะโกนเสียงดังลั่น

"อย่า ! มอแกน อย่า !"

เสียงตะโกน ทำให้เพื่อนหยุดทันที

"เท้านายเปียกน้ำอยู่ ไม่ต้อง ! ถอยกลับมา !"

รุ่งเดินไปที่ผนังข้างประตู เอื้อมมือขึ้นไปเปิดกล่องคัทเอ๊าท์ไฟ แล้วสับคัทเอ๊าท์ลง

ไฟในห้องทั้งหมด ดับพรึ่บ

เจ้าของห้องจำตำแหน่งของที่วางไฟฉายได้ดี เขาเดินตรงไปที่หัวเตียง แล้วหยิบไฟฉายขึ้นมาเปิด

แสงไฟถูกส่องไปที่ใต้โต๊ะคอมพิวเตอร์

รุ่งบอกเพื่อน

"มอแกน นายรีบถอดปลั๊กไฟ แล้วเก็บขึ้นไว้บนโต๊ะก่อน"

เพื่อนผิวหมึก รีบทำตามคำสั่ง

รุ่งค่อย ๆ เดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำ มือที่ถือไฟฉาย ก็ฉายให้ความสว่างเพื่อให้เพื่อนเก็บปลั๊กไฟได้สะดวก

มอแกนหยิบชุดปลั๊กไฟขึ้นวางบนโต๊ะเรียบร้อย

รุ่งเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป

เสียงน้ำพุ่งออกจากท่อดังลั่น น้ำท่วมสูงเท่าตาตุ่ม

ไฟถูกส่องไปยังจุดกำเนิดเสียง มันคือ ท่อสำหรับสายฉีดชำระ แต่บัดนี้ มีแต่ท่อ ซึ่งมีน้ำพุ่งออกมาอย่างแรง แต่สายฉีดชำระถูกถอดวางกองจมอยู่ในน้ำ

เขาก้มลงใต้อ่างล้างหน้า แล้วเอื้อมมือเข้าไปหมุนวาล์วน้ำ เพื่อปิดวาล์ว

เสียงน้ำพุ่งค่อย ๆ เบาลง จนหยุดสนิท

อะไรทำให้ท่อระบายน้ำ ระบายไม่ทัน ?

รุ่งส่องไฟไปยังท่อระบายน้ำ พบเศษเส้นผมที่เขรอะไปด้วยคราบสบู่เป็นกระจุก อุดอยู่เต็มบริเวณปากท่อ

"มอแกน ! มอแกน !" รุ่งเรียกเพื่อนเสียงดังลั่น

เพื่อนผิวหมึก ค่อย ๆ โผล่หัวเข้ามาในห้องน้ำ

"นายไปจัดการ เอาเศษเส้นผมออกจากท่อโดยเร็วเลย"

เพื่อนพยักหน้า

รุ่งยื่นไฟฉายให้

"เอ้า... ! เอานี่ไว้ เดี๋ยวเราไปเอาไฟฉายอีกอันในลิ้นชัก"

รุ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงไปยังลิ้นชัก หยิบไฟฉายอีกอันขึ้นมาใช้งาน จัดการนำผ้ามาซับน้ำในบริเวณห้องนอนจนแห้ง แล้วเดินไปเปิดคัทเอ๊าท์ไฟ

เพื่อนตัวเตี้ย ผิวดำ กางเกงแดง เดินออกมาจากห้องน้ำ เกาหัว แล้วยืนมองหน้าเจ้าของห้อง ยกมือไหว้

"ขอโทษนายด้วย รุ่ง ! เราทำให้นายเดือดร้อนอีกแล้ว"

ไม่รู้จะโมโห หรือ ขำดี รุ่งพยักหน้าช้า ๆ

"นายเล่ามาดีกว่า มันเกิดอะไรขึ้น ?"

"ก็สายฉีดน้ำอันนั้น มันมีน้ำซึมไง เราก็ไปซื้ออันใหม่มา ตั้งใจจะเปลี่ยนให้ นายจะได้ไม่ต้องลำบาก"

"อ้าว ! ก็เราบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ต้อง เราจะเปลี่ยนเอง ?"

มอแกนพยักหน้า

"อือ ! รู้ แต่เราก็อยากช่วยนายบ้าง เราก็เลยเปลี่ยนให้ แต่คราวนี้ พอเราถอดอันเดิมออกจากท่อ น้ำมันพุ่งออกมาเลย เราหยุดมันไม่ได้ เราใช้มือสองมืออุด ก็ไม่อยู่ ใช้ตีนยันด้วย มันก็ไม่อยู่"

รุ่งหัวเราะเบา ๆ อารมณ์โมโหเล็ก ๆ เริ่มเปลี่ยนกลายเป็นอารมณ์ขัน

"มันจะอยู่ได้ยังไง ? ก็นายไม่ได้ปิดวาล์วก่อน มีใครเค้าเปลี่ยนสายโดยไม่ปิดวาล์วน้ำกัน ?"

มอแกนมีสายตาที่ซื่อ มองหน้าเพื่อน แล้วพยักหน้า

"อือ ! มิน่า มันถึงเปลี่ยนไม่ได้ เราคิดว่า เปลี่ยนมันก่อน แล้วค่อยปิดวาลว์ทีหลัง"

รุ่งหัวเราะ

"ฮ่า ๆๆ มอแกน มันจะเป็นไปได้ยังไง ? นายถอดสายมันออกมา น้ำมันก็พุ่งแล้ว นายก็ควรจะรู้แล้วว่าต้องปิดวาล์วก่อน แล้วนายก็ยังพยายามเปลี่ยนมันให้ได้โดยไม่ปิดวาล์ว"

รุ่งรักษาใจของตัวเองให้เย็นได้ เมื่อคุยกับมนุษย์พันธุ์พิเศษเช่นมอแกน จะหาคนใจเย็นที่เข้าใจบุคคลประเภทนี้ เท่ากับรุ่ง คงไม่มีอีกแล้ว

"แล้วอีกอย่าง ความจริงน้ำมันไม่มีทางท่วมห้องน้ำได้เลย ถ้านายรู้จักเก็บเส้นผมออกจากปากท่อทุกวัน ไม่ปล่อยให้คราบสบู่ไปเกาะจนเป็นก้อนอย่างนั้น"

เสียงฝีเท้าของคนเดิน ทำให้รุ่งหันไปมองที่หน้าห้องที่เปิดประตูทิ้งไว้

แคลร์โผล่หน้าเข้ามา

"รุ่ง ! มีอะไรให้พวกเราช่วยมั้ย ? พวกเราเห็นไฟห้องดับ เลยเดินขึ้นมาดู"

แขกวีไอพีในชุดสายเดี่ยว ชะโงกหน้าเข้ามาด้วย

บนเตียงนอนระเกะระกะไปด้วยกองหนังสือที่มอแกนหอบหนีน้ำขึ้นไป มุมผนังด้านหนึ่งเต็มไปด้วยถุงพลาสติคของร้านไดโสะ

รุ่งพูดกับเพื่อน

"นายรีบไปใส่เสื้อซะก่อน"

เขาหันกลับมาทางสองสาว แล้วพูดเป็นภาษาอังกฤษ

"ขอบคุณมาก ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว"

แคลร์ชี้มือไปที่กองหนังสือเปียกน้ำซึ่งตั้งอยู่บนพื้นห้อง

"หนังสือพวกนี้ ใช้ไม่ได้แล้ว เธอคงต้องทิ้ง"

รุ่งหันไปดูกองหนังสือ ส่วนใหญ่เป็นหนังสือนิตยสารของมอแกน

"อือ คงต้องทิ้ง"

แคลร์เดินเข้ามาในห้อง

"ให้ฉันช่วยแล้วกัน"

สาววีไอพี เดินตามเข้าห้องมาด้วยกัน

แคลร์ก้มลงหยิบหนังสือที่เปียกน้ำทีละเล่ม เธอหัวเราะเบา ๆ

รุ่งนั่งลงข้าง ๆ เพื่อนอินเดียน

"เธอหัวเราะอะไร ?"

แคลร์หยิบนิตยสารเปียกน้ำเล่มหนึ่ง ส่งให้รุ่ง

หน้าปกของนิตยสารเป็นรูปผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อย แทบจะไม่เหลือเสื้อผ้าปกปิดร่างกาย

เขาทำตาโต แล้วอุทานเป็นภาษาไทย

"ชิบหาย !"

เขาเอื้อมมือไปที่กองหนังสือเปียกน้ำ แล้วเกลี่ยออกมาดูหน้าปกแต่ละเล่ม ล้วนแต่เป็นหนังสือปลุกใจชายชาติทหารทั้งสิ้น

รุ่งมองหน้าแคลร์

"นี่ไม่ใช่ของฉัน ! ทิ้ง ๆ ไปได้"

แคลร์หันไปมองหน้าหงส์ สาววีไอพีมองหน้าปกหนังสือแล้วก็อมยิ้ม

รุ่งมองหน้าหงส์ แล้วทำสีหน้าจริงจัง

"มันไม่ใช่ของผมจริง ๆ ครับ ทิ้งมันทั้งกองเลย ได้"

มอแกนเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีน้ำเงิน กางเกงสีแดงตัวเดิม

"รุ่ง ! ถ้านายมีธุระ ก็ไปทำต่อเถอะ เดี๋ยวเราจะจัดการเปลี่ยนสายฉีดให้เสร็จ นะ"

ดูเหมือนเพื่อนอัจฉริยะนายนี้ ยังไม่หยุดที่จะก่อเรื่อง รุ่งลุกขึ้นยืนท้าวเอว อารมณ์ขันวิ่งนำหน้าอารมณ์โมโห

"ฮ่า ๆๆๆ ! มอแกน พอแล้วสำหรับคืนนี้ นายช่วยเราได้มากแล้ว เดี๋ยวนายมากับเราดีกว่า ตอนนี้นายช่วยหยิบกองหนังสือเปียกน้ำนี้ลงไปทิ้งข้างล่าง"

แคลร์ กับ หงส์ หยิบหนังสือเท่าที่สองมือพอจะถือได้ แล้วทยอยเดินออกจากห้อง

มอแกนยืนมองดูกองหนังสือที่เหลือ

"น่าเสียดาย อุตส่าห์สะสม"

"นายจะบ้าเหรอ ? นายสะสมหนังสือโป๊ไว้ทำไม ? รีบ ๆ เอาลงไปทิ้ง แล้วเดี๋ยวนายไปด้วยกันกับเรา"

มอแกนมีรอยยิ้มบนใบหน้า

"เหรอ ? ดี ๆ เราจะได้พูดกับฝรั่งบ้าง ? เราอยากพูดภาษาฝรั่งเก่งเท่านายจังเลย"

รุ่งไม่โต้เถียงต่อ เขาใช้สายตาจ้องที่ตาเพื่อน มอแกนรู้ทันทีว่าควรทำตัวอย่างไร

**************************************************************************************

รุ่งเดินลงมาจากบันไดหอพัก

หงส์หยิบกล่องดีวีดีที่ชื้นไปด้วยน้ำ ยื่นให้รุ่ง

"ห้าเซ็นติเมตรต่อวินาที...ดอกซากุระร่วงหล่น พี่รุ่งชอบการ์ตูนเรื่องนี้เหรอคะ ?"

รุ่งรับกล่องดีวีดีมาดู รีบเปิดกล่องเพื่อตรวจสภาพแผ่น

หงส์พูดต่อ

"แผ่นไม่โดนน้ำค่ะ แค่หน้าปกเปียก"

รุ่งเห็นสภาพแผ่นยังคงเดิม เขาถอนหายใจเฮือกยาว บ่นพึมพำ

"มอแกนเอ๊ย ! นายห่วงแต่แผ่นดีวีดีของนาย ปล่อยดีวีดีเราเปียกน้ำ

ขอบคุณคุณหงส์มาก ตาดีจังเลย ถ้าแผ่นนี้ถูกทิ้งไปนะ ผมต้องเสียใจตายแน่"

"เดี๋ยวนี้มีขายแล้ว ไม่เหมือนตอนที่มันออกมาปีแรก ต้องหาดูในเน็ตเท่านั้น"

รุ่งเลิกคิ้ว

"หือ ? คุณหงส์รู้จักการ์ตูนเรื่องนี้ด้วยเหรอ ?"

หงส์พยักหน้า

"ค่ะ ! ท่าทางพี่รุ่งคงนิยมญี่ปุ่น เห็นในห้องมีแต่ถุงไดโสะเต็มไปหมด"

รุ่งอมยิ้ม กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ของสาววีไอพี ลอยตามลมมากระทบจมูกของเขาอีกครั้ง

"ซือก้อย เนอะ ! ทั้งไดโสะ ทั้งเรื่องห้าเซ็นต์ ฯ"

เพื่อนตัวดำ เดินกลับมาจากการทิ้งหนังสือที่หลังหอพัก

รุ่งสังเกตุชายเสื้อด้านหลังของมอแกนโป่ง ๆ ผิดสังเกตุ มั่นใจว่าเพื่อนตัวดีคงเหน็บหนังสือโป๊บางเล่มเอาไว้ ตัดใจทิ้งไม่ได้

เขากวักมือเรียกเพื่อนเพื่อแนะนำให้รู้จักกับสองสาว

"มอแกน นี่แคลร์ จากซีดาร์มิชิแกน"

เขาผายมือไปที่สาวอินเดียน ซึ่งยืนรออยู่ที่ข้างรถคลับ

มอแกนเดินยิ้มเข้าไปหาแคลร์ แคลร์ยื่นมือให้จับ

หนุ่มตัวเตี้ยจับมือ แล้วดึงตัวแคลร์เข้าไป

รุ่งนึกไม่ถึงว่าเพื่อนอัจฉริยะจะทักทายแคลร์ด้วยวิธีนั้น เขาร้องห้าม

"มอแกน อย่า...."

ไม่ทันซะแล้ว !

สาวอินเดียนเซเข้าไปหาเจ้าเตี้ยผมหยิกตามแรงดึง

เขายื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม แล้วโอบมือไปลูบหลังสาวอินเดียน

แคลร์มีสีหน้าประหลาดใจ แต่เธอไม่ถือสา ยังคงส่งยิ้มให้

มอแกนผละจากแคลร์ มีรอยยิ้มเต็มใบหน้า ภูมิใจราวกับได้เหรียญทองโอลิมปิค แล้วสาวเท้าเดินตรงเข้าไปหาหงส์

รุ่งนึกคำพูดที่จะห้ามเพื่อนไม่ออก เขามองดูสถานการณ์นี้ด้วยใจระทึก

มอแกนเดินเข้าประชิดตัวสาววีไอพี แล้วโอบแขนทั้งสองไปที่ไหล่ของเธอ กำลังจะดึงเธอเข้าไปกอด

หงส์ยกมือขึ้นดันหน้าอกมอแกนไว้ได้ทัน

"โนคิส !" หงส์พูดขึ้น

หนุ่มผมหยิก ชะงักทันที รีบปล่อยมือออกจากบ่า แล้วพยักหน้าแก้เก้อ

"โอเค โอเค ! โนคิส มายเนมอีส มอแกน"

รุ่งสั่นหัว รู้สึกกระอักกระอ่วนกับความประพฤติของสหายอัจฉริยะท่านนี้

หงส์อมยิ้ม แล้วเดินตรงไปที่รถคลับ

แคลร์นั่งที่นั่งแถวหลัง ผายมือให้หงส์ นั่งคู่กับคนขับ

มอแกนมองไปที่เบาะแถวหลังที่กำลังว่าง เขาอมยิ้มทันที เมื่อรู้ว่าจะได้นั่งคู่กับแคลร์

รุ่งเข้านั่งประจำตำแหน่งที่นั่งคนขับตามเดิม

เขาหันหลังไปมองเพื่อน ส่งสายตาเป็นการเตือนให้เพื่อนสำรวมกาย และ วาจา

แต่อีกใจหนึ่ง ก็รู้ว่า ด้วยสติปัญญาระดับนี้ของเพื่อน ไม่น่าจะสามารถอ่านอะไรได้จากสายตาของเขา

รุ่งหันหน้ากลับ แล้วเหยียบคันเร่ง เคลื่อนรถออกจากหน้าหอพัก

รถคลับเคลื่อนผ่านดินลูกรัง ตัวรถโคลงเคลงไปมา

มอแกนมองไปที่หน้าอกของแคลร์ เขาหัวเราะเสียงดัง

"ฮ่า ๆ รุ่ง ! นังอินเดียคนนี้ นมใหญ่ดีว่ะ ! เด้งดึ๋ง ๆ เลย !"

เสียงของมอแกนดังเป็นที่ได้ยินทั่วทั้งรถ

รุ่งเบิกตาโต ใจหายวาบ

เขานึกได้ทันทีว่า ไอ้เพื่อนปากหมาที่นั่งอยู่แถวหลัง คงไม่รู้ว่า แขกสาววีไอพีที่นั่งอยู่ด้านหน้านั้น เป็นคนไทย

ยังไม่ทันที่อาการเย็นวาบ จะหายไปจากสันหลังของโชเฟอร์

ประโยคต่อมา ก็หลุดออกมาจากปากมอแกนด้วยเสียงที่ดังลั่น

"แต่คนที่นั่งหน้ากับนาย ก็เจ๋ง นมกำลังสวยเลย เซ็กส์สุด ๆ แต่งตัวโป๊ยังงี้ กะมายั่วนายแน่ ๆ เลย รุ่ง ! คืนนี้ นายฟัดอย่าให้เหลือนะ !"

โชเฟอร์ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเอง

"โอ มอแกน...!"

เป็นคำอุทานเบา ๆ ประโยคเดียวที่หลุดออกจากปากรุ่ง

เขาไม่กล้าหันหน้าไปมองสาววีไอพีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คำพูดที่ได้ยินเต็มใบหูทั้งสองข้างคงทำให้เธอรู้สึกรังเกียจจนแทบจะกระโดดลงจากรถแน่ ๆ

ถ้าเขาจะหยุดรถ แล้วลงไปลากเพื่อนลงมาจากรถซะตอนนี้ แคลร์คงต้องตกใจอย่างแน่นอน

โชเฟอร์กดคันเร่ง เพิ่มความเร็วของรถ

เขาเริ่มเข้าใจถึงความหมายของประโยค 'ถ้าแทรกแผ่นดินหนีได้ คงแทรกไปแล้ว'

ณ บัดนี้ หากมีอภิญญา วิชาพิเศษใด ๆ ที่สามารถทำให้เขาหายตัว ล่องหนได้ในพริบตา เขาจะร่ายมนต์นั้นในทันที

เหงื่อเริ่มผุดออกมาจากรักแร้ และ ซอกคอ ลมเย็นที่ปะทะเข้ามา ไม่ได้ช่วยให้ภายในกายของรุ่งหายร้อนไปได้

เสียงผิวปากดังมาจากไอ้เพื่อนผมหยิกด้านหลัง ทำให้เขากดคันเร่งลงไปอีก

คำภาวนาในใจของโชเฟอร์ คือ ขอให้รถวิ่งไปถึงปลายทาง ก่อนที่เพื่อนปากหมาด้านหลัง จะหลุดคำพูดระคายหูออกมาอีก

ความเร็วของรถคลับ ทำให้รถเกิดแรงสะเทือนมากขึ้น

มอแกนเหลือบมองหน้าอกของแคลร์อีกครั้ง คราวนี้เขาหัวเราะเสียงดัง

"ฮ่า ๆๆๆๆ ขับเร็ว ๆ แล้ว นมสั่นดิ๊ก ๆ เลยว่ะ รุ่ง ! ตลกดี ! นายหันหลังมาดูดิ !"

รุ่งยกมือจับหน้าผากตัวเอง คันเร่งถูกเหยียบจนมิด รถคลับเพิ่มความเร็วขึ้นอีก

แคลร์พูดขึ้นมา

"เกิดอะไรขึ้นเหรอรุ่ง ? ทำไมต้องรีบขนาดนั้น ?"

รุ่งกัดฟันพูดเป็นภาษาอังกฤษ

"ฉันต้องรีบไปให้ถึงเมนฮอลล์ ก่อนที่ใครสักคนจะต้องตายด้วยมือของฉัน"

สองนาที นานเหมือนหนึ่งชั่วโมง....สำหรับโชเฟอร์ รถคลับวิ่งมาถึงบริเวณที่จอดรถ เมนฮอลล์

รถหยุดสนิท มือทั้งสองข้างของรุ่ง เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

แคลร์หยิบเป้ ก้าวเท้าลงจากรถ แล้วยื่นหน้ามาหาหงส์

"ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อน ขอให้คุณเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

หงส์ส่งยิ้มให้

"ขอบคุณสำหรับการต้อนรับในวันนี้ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ"

แคลร์หันมาส่งยิ้มให้มอแกน

"บาย มอแกน !"

แล้วพยักหน้าให้รุ่ง

"เจอกันพรุ่งนี้นะ โรมิโอ !"

รุ่งพยักหน้ารับรู้

หงส์ก้าวลงจากรถ หันมาส่งยิ้มให้มอแกนที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวหลัง แล้วพูดภาษาไทย

"ขอโทษด้วยนะคะ ที่วันนี้หงส์แต่งตัวไม่เรียบร้อย แล้วก็... ขอบคุณนะคะ ที่ชมว่าหน้าอกสวย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

มอแกนสะดุ้งสุดตัว ไอ้หนุ่มผมหยิกอ้าปากค้างเหมือนโดนฟ้าผ่าเข้าที่กลางกะโหลก

หงส์หมุนตัวเดินออกไป

รุ่งยกนิ้วชี้ ชี้หน้าเพื่อนตัวแสบ ที่ยังอ้าปากค้าง เบิ่งตาตะลึงอยู่ แล้วเขาก็รีบเดินตามสาววีไอพีไป

ไม่ถึงสิบก้าวถัดมา รุ่งเดินมาทันหงส์แล้ว

"คุณหงส์ครับ !"

หงส์หยุดเดิน หันมาเห็นรุ่ง กำลังยกมือไหว้

"ผมต้องขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น มันเป็นความผิดที่ไม่น่าจะอภัยให้ได้ ผมขอรับผิดในคำพูดทั้งหมดที่เพื่อนผมพูดออกไป หากคุณหงส์มาที่ฟันปาร์คในครั้งหน้า ผมรับประกันว่า คุณหงส์จะไม่มีวันได้เห็นหน้าเราสองคนอีก"

สีหน้าที่จริงจัง และ ซีดเผือดของรุ่ง ทำให้หงส์ต้องส่งยิ้มให้ทันที

"สองคนเลยเหรอคะ ?"

"ผมคงไม่มีหน้ามาเจอคุณหงส์อีก"

"เอามือลงเถอะค่ะ"

รุ่งเอามือลง เขาก้มหน้า

"งั้นผมไม่รบกวนคุณหงส์แล้วนะครับ ขออภัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น"

เขาหันตัวกลับทันที

หงส์รีบเอื้อมมือไปคว้าข้อศอกของรุ่ง

"เดี๋ยวค่ะ !"

รุ่งหันตัวกลับ

หงส์ปล่อยมือ

"หงส์จะบอกพี่รุ่งว่า.... หงส์ไม่ได้โกรธนะคะ มันน่าขำมากกว่า แต่สิ่งที่อยากจะบอกพี่รุ่ง คือ วันนี้หงส์ได้เห็นแล้วก็ได้ยินอะไรบางอย่าง ที่จะทำให้หงส์นอนอมยิ้มได้ทั้งคืน ขอบคุณพี่รุ่งสำหรับวันนี้ค่ะ"

อีกฝ่ายเลิกคิ้ว ความงงบังเกิดกับเขาอย่างฉับพลัน

หงส์มองตาของรุ่ง แล้วส่งยิ้มให้

"หงส์ไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ"

เธอหันหลังกลับ แล้วเดินจากไป ทิ้งไว้แต่กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ที่ยังไม่ลอยหายไปกับสายลม
****************************************************************************************************

1 <อ่านหน้า >3
สั่งซื้อ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก กดที่นี่