สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

แคลร์เดินมาที่ระเบียงชานชาลา เมื่อได้ยินเสียงมอเตอร์ไฟฟ้าของรถคลับ

รุ่งอยู่ในที่นั่งคนขับ ตะโกนสวนกับแสงไฟสปอตไลท์ที่ฉายส่องเต็มหน้าของเขา

"เฮ้ ! แคลร์ ! ฉันซื้อซับเวย์มาฝาก คาร์ลกลับไปหรือยัง ?"

สาวอินเดียนตะโกนกลับ

"แพลตฟอร์มปิดแล้ว คาร์ลไปแล้วล่ะ ซับเวย์เหรอ ? ดีจัง ! ฉันกำลังจะลงไป"

แคลร์หันไปสำรวจความเรียบร้อยอีกที เมื่อมั่นใจว่าห้องควบคุม และ ชานชาลา ได้ถูกปิดตามมาตรฐานแล้ว เธอจึงหยิบโซ่เหล็กขึงไว้ที่ปากทางลงบันได แล้ววิ่งลงบันไดมาพร้อมเป้สะพายไหล่

พนักงานรักษาความปลอดภัยประจำเครื่องเล่น ตะเบ๊ะให้กับแคลร์ เมื่อเธอก้าวลงมาถึงพื้น แคลร์ส่งยิ้มให้

เธอเดินตรงมาที่รถคลับ ผมของเธอถูกปล่อยให้สยายประบ่า

"เธอมีแผนอะไรสำหรับคืนนี้เหรอ ?"

รุ่งพยักหน้า

"มีสิ แผนที่โรแมนติคสำหรับเธอ คือ นี่...."

เขาหยิบแซนด์วิชวางลงบนแท่นหน้ากระจกรถ

"ซับเวย์นี่แหละ ฉันไม่รู้ว่าเธอทานเนื้ออะไรได้บ้าง ฉันเลยเลือกแซนด์วิชทูน่า หวังว่าเธอคงจะทานได้"

แคลร์ถอดเป้จากไหล่ วางไว้บนพนักที่นั่ง แล้วทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ รุ่ง

เธอพยักหน้า

"ได้ ! ทูน่า นั่นแหละ ของโปรดเหมือนกัน นี่น่ะเหรอ เดทของเราสองคน ?"

"ไม่ใช่ คือ ฉันแค่อยากจะให้เธอชวนซูออกไปเที่ยวกับเรา ฉันหมายถึงกับเพื่อนๆ ฉัน แต่ฉันเองไม่ค่อยได้คุยกับซู ถ้าชวนซูไปคนเดียว เขาคงไม่ไป แต่ถ้าเธอเป็นคนชวนซู เขาอาจจะไปกับเราก็ได้"

แคลร์มองรุ่งด้วยหางตา แล้วอมยิ้ม

"เธอชอบซูเหรอ ?"

รุ่งสั่นหัว

"เปล่า ! ฉันชอบเธอมากกว่า แคลร ์! สติปัญญาของเธอน่าจะเพี้ยน ๆใกล้เคียงกับฉันมากกว่า"

เขาพูดแล้วหัวเราะร่วน

แคลร์หยิบแซนด์วิชที่หน้ากระจกรถ แล้วเริ่มแกะกระดาษห่อออก

"เธอจะพาฉันไปเที่ยวที่ไหนล่ะ ? เอ๊ะ ! แล้วเธอไม่ทานเหรอ ?"

รุ่งหยิบแซนด์วิชอีกชิ้นขึ้นมา

"นี่ไง ! ทูน่าเหมือนกัน แต่ฉันไม่ใส่ผักสลัด ส่วนของเธอ ใส่หมดทุกอย่าง"

แคลร์อ้าปากงับแซนด์วิชคำแรก

"อูว ! อร่อยมาก เธอใส่น้ำสลัดอะไรให้ฉัน ?"

"เยี่ยวอูฐ !"

สาวอินเดียนหัวเราะหึ ๆ

"แล้วของเธอ ใส่ขี้อูฐเหรอ ? คงอร่อยไม่แพ้กัน"

รุ่งเริ่มแกะกระดาษห่อแซนด์วิชของตัวเอง

ลมฤดูร้อนพัดมาเอื่อย ๆ

รถคลับจอดอยู่ในบริเวณที่แสงไฟจากสปอตไลท์ส่องลงมาโดยตรง

"เหมือนเราดินเนอร์กันต่อหน้าผู้คนเป็นพันเลย" รุ่งชี้ขึ้นไปที่ดวงไฟ

"ทำไมเธอถึงไม่กินผักสลัด ?"

"มันมีไข่พยาธิน่ะ ! ผักสดจะมีไข่พยาธิ ล้างด้วยน้ำ ยังไงก็ไม่ออก"

"ถ้ายังงั้น แล้วเธอเลือกใส่ผักสลัดในแซนด์วิชฉันทำไมล่ะ ?"

"อันของเธอ ไข่พยาธิโดนราดด้วยเยี่ยวอูฐ มันตายหมดแล้วล่ะ !"

แคลร์หัวเราะ

"คำพูดของเธอ คำไหนฉันเชื่อได้บ้างเนี่ย ?"

เธอกัดแซนด์วิชคำต่อไป

รุ่งถามขึ้น

"อยุธยา หรือ พัทยา ? แต่ถ้าให้ฉันเดานะ... ฉันว่าเธอเลือก....."

แคลร์ตอบสวนกลับมาทันที

"อยุธยา ! ฉันอยากไปอยุธยามากที่สุด ขอบคุณล่วงหน้าเลยแล้วกัน ไม่ต้องห่วงเรื่องซู ฉันจะชวนเขาเอง"

เสียงสัญญาณข้อความ SMS ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของรุ่ง

เขาเปิดข้อความดู

'น้ำท่วมห้องน้ำ ช่วยด้วย'

รุ่งมีสีหน้าประหลาดใจ เขากดสายโทรกลับหาผู้ส่งข้อความทันที

สัญญาณเรียกดังเกือบสิบครั้ง แต่ไม่มีคนรับสาย

"มอแกน นายมีเรื่องอะไรจะเซอร์ไพรส์เราอีกล่ะเนี่ย ?" เขาบ่นกับตัวเองเป็นภาษาไทย

เสียงสัญญาณวิทยุสื่อสารของแคลร์ดังขึ้น

"เมนฮอลล์ทีวัน คอล ซิงเกิล ชาร์ลี ลีม่า อัลฟ่า อินเดีย โรมีโอ เอคโค่"

รหัสเรียกตัว C L A I R E ถูกเรียกเสียงดังฟังชัด

สาวอินเดียนปลดวิทยุสื่อสารจากเข็มขัด แล้วคว้าขึ้นมากดสัญญาณ

"Charlie Lima Alpha India Remeo Echo... roger !"

แคลร์รายงานชื่อของตนเองให้อีกฝ่ายรู้ว่า เธอพร้อมที่จะสนทนา

"Claire, if Roong is with you, please tell him to call MD one. I mean Romeo Oscar Oscar November Golf." (แคลร์ ถ้ารุ่งอยู่กับคุณ ช่วยบอกเขาให้โทรหา MD1 ด้วย ฉันหมายถึง R O O N G)

เสียงปลายทางสะกดชื่อรุ่งด้วยรหัสตัวย่อสากล

เธอกดพูดตอบ

"Affirmative ! He's here with me. Roger that. WILCO Over" (ถูกต้อง ! รุ่งอยู่ที่นี่ รับทราบ จะทำตามนั้น เลิกกัน)

แคลร์มองหน้ารุ่ง

"เธอได้ยินแล้วนะ นายโรมิโอ !"

รุ่งพยักหน้า ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มือถือ กดหาอาน้อยทันที

แคลร์เก็บวิทยุสื่อสาร แล้วมีสมาธิจดจ่ออยู่กับการกินแซนด์วิชต่อไป ปล่อยให้รุ่งคุยโทรศัพท์ตามสะดวก

รุ่งวางสายจากการสนทนา หันมาหาสาวอินเดียน

"แคลร์ กินเสร็จแล้วมีภารกิจ คราวนี้เธอช่วยฉันบ้าง เราจะขับรถไปรับสาววีไอพีคนนั้น ที่เพิ่งทานดินเนอร์เสร็จที่เมนฮอลล์ แล้วพาไปดูบริเวณที่กำลังก่อสร้างพลาซ่า เธอมาช่วยฉันต้อนรับเขาด้วยกัน ตอนกลางคืนอย่างนี้ มีเธอเป็นพนักงานหญิงอยู่ด้วย ฉันก็รู้สึกปลอดภัย"

อีกฝ่ายหันมามองหน้า

"เธอพูดอะไรผิดหรือเปล่า ? เธอชวนฉันไปด้วย เพื่อที่สตรีวีไอพีคนนั้น จะรู้สึกปลอดภัยจากเธอมากกว่า"

รุ่งชะโงกหน้ามาดูนาฬิกาข้อมือของสาวอินเดียน

"เกือบแปดนาฬิกาแล้วเหรอเนี่ย ?"

"เธอไม่มีนาฬิกาใส่หรือยังไง ?"

โชเฟอร์หัวเราะหึ ๆ แล้วกดคันเร่งทันที

รถคลับไฟฟ้ากระชากตัวออก แคลร์ยังไม่ทันตั้งหลักประคองแซนด์วิช แรงกระเพื่อมทำให้เศษผักบนแซนด์วิชตกลงมาบนหน้าตักของเธอ

"โอ.. ! พระเจ้า !... รุ่ง ! เธอทำกางเกงฉันเลอะ !"

รุ่งเหลือบมองที่กางเกงของเธอ

"ดี ! นี่คือ สิ่งตอบแทน ที่เธอหลอกฉันให้ขึ้นฟลอร์เลสโคสเตอร์"

เขาตีหน้าตาย แล้วยักคิ้ว

*****************************************************************************

รถคลับแล่นมาถึงหน้าบริเวณประตูโถงเมนฮอลล์

สาววีไอพีคนเดิมในชุดเสื้อสายเดี่ยวสีขาว กำลังยืนรออยู่

รุ่งจอดรถสนิทห่างจากแขกคนสำคัญสองสามเมตร

แคลร์เดินลงจากรถมาต้อนรับ

"เชิญค่ะ ! ดินเนอร์อร่อยมั้ยคะ ?"

หงส์ยิ้ม พยักหน้า แล้วตอบด้วยภาษาอังกฤษ

"อร่อยค่ะ ! อร่อยกว่าซับเวย์แน่ ๆ"

แคลร์หัวเราะ มีสีหน้าประหลาดใจ ผายมือให้แขกวีไอพี นั่งลงที่เก้าอี้แถวหลัง แล้วตัวเธอก็มุดเข้ามานั่งเก้าอี้แถวหน้า ข้าง ๆ โชเฟอร์

รุ่งหันหน้ามาหาสาววีไอพี

"เห็นผมไปซื้อซับเวย์เหรอครับ ?"

"ใช่ค่ะ จริง ๆ คุณธรรม์เค้าจะชวนคุณมาทานด้วยกัน หงส์เห็นคุณยืนเข้าคิวซื้อซับเวย์ ก็บอกคุณธรรม์ เราสองคนเดินไปตามที่ซับเวย์ แต่ไม่เจอคุณแล้ว"

"ครับ ผมซื้อซับเวย์มาฝากแคลร์"

"หงส์เรียกพี่ว่า พี่รุ่งแล้วกันนะคะ คุณธรรม์บอกว่าพี่รุ่งเป็นรุ่นพี่หงส์"

รุ่งพยักหน้า

"ได้ครับ"

รุ่งพยักหน้ากับแคลร์

"เราไปไปที่โซนพลาซ่ากันเลย"

"ได้เลย โรมิโอ ! เธอเป็นคนขับอยู่แล้วนี่"

รุ่งเหยียบคันเร่ง รถคลับออกเดินทางจากเมนฮอลล์

"ไม่ต้องเรียกฉันว่า โรมิโอ"

โชเฟอร์หัวเราะ

"ทำไมล่ะ ? ก็รหัสย่อของเธอขึ้นต้นด้วย โรมิโอ ไง"

"อย่าเลยชาร์ลี ! ฉันไม่อยากให้คนรักของฉันตายเหมือนจูเลียต"

แคลร์หัวเราะหึ ๆ

รถคลับแล่นบนพื้นถนนที่ปูด้วยกระเบื้องลายนูนหลากหลายชนิด

รุ่งพูดกับแคลร์

"ฉันชอบพื้นถนนในสวนสนุกแบบนี้ มันให้บรรยากาศเหมือนอยู่ในสวนสนุก"

"ก็เราอยู่ในสวนสนุกนี่ !"

"ก็ใช่ ! ฉันหมายถึง ฉันชอบพื้นถนนแบบนี้มากกว่าถนนที่เป็นซีเมนต์หยาบ ๆ มันทำให้มีชีวิตชีวา เหมือนกับเราอยู่ในสวนสนุกตลอดเวลา"

แคลร์หัวเราะ เธอย้ำความหมายเดิม

"ก็เราทำงานอยู่ในสวนสนุกอยู่แล้วไง"

"ฉันหมายถึง ถ้าฉันต้องไปทำงานที่อื่น ฉันก็คงคิดถึงพื้นถนนแบบนี้"

"ถ้าเธอทำงานที่อื่นที่ไม่ใช่สวนสนุก ใครเขาจะปูพื้นแบบนี้กันเล่า ? เพราะที่นี่ มันเป็นสวนสนุกไง เขาถึงต้องปูพื้นให้ได้บรรยากาศแบบนี้"

ทั้งคู่หัวเราะในคำสนทนาของตัวเอง

รุ่งพยักหน้า พูดแหย่แกมประชด

"เราคงคุยเรื่องพื้นถนนนี่ได้ทั้งคืน ไม่จบ คุยกับเธอแล้วสนุกจริง ๆ"

แคลร์กระเซ้ารุ่งซ้ำ

"ก็เราทำงานอยู่ในสวนสนุกอยู่แล้วนี่ไง"

รถคลับวิ่งไปบนทางเดินหลักของสวนสนุก ข้างทางเดินมีเสาไฟบูติคสูงประมาณสองเมตรตั้งอยู่เป็นระยะ ๆ ไฟสีเหลืองนวลจากเสาให้ความสว่างกับทางเดินพอสมควร

แคลร์ชี้ไปที่เสาไฟ

"ที่ซีดาร์ มิดแลนด์ เราเคยติดตั้งเสาไฟสนามตามทางเดิน เตี้ยประมาณครึ่งเมตร แต่ไม่เวิร์ค เพราะเด็ก ๆ เอามือเข้าไปแหย่เล่น บางคนก็เอาไอศครีมไปป้ายเลอะเทอะ เราจึงต้องถอนทิ้งทั้งหมด แล้วติดตั้งใหม่เป็นเสาสูง"

รุ่งพยักหน้ารับฟัง

สายไฟภายในอาณาเขตฟันปาร์คทั้งหมดถูกฝังดิน เพื่อให้ผู้ใช้บริการสวนสนุก สามารถถ่ายภาพสถานที่ และบรรยากาศได้อย่างเต็มที่ โดยไม่มีสายไฟฟ้ามารบกวนทัศนียภาพ

รถคลับวิ่งเลยจากโซนเครื่องเล่นน้ำ มาถึง โซนโรงแรม และ พลาซ่า ซึ่งอยู่ในระหว่างการดำเนินการก่อสร้าง

รอบบริเวณถูกล้อมไว้ด้วยเสาขึงด้วยผ้า เพื่อปิดบังไม่ให้ภาพการก่อสร้างไปทำลายบรรยากาศภายนอก

หน้าประตูเขตก่อสร้าง มีพนักงานรักษาความปลอดภัยดูแลอยู่

รปภ.ได้รับแจ้งจากส่วนกลาง ให้อนุญาต ปล่อยรถคลับคันนี้ วิ่งเข้าเขตก่อสร้างได้

หนุ่มรปภ. ลุกขึ้นยืนตะเบ๊ะ

รุ่งผงกหัวให้ แล้วขับรถ ผ่านประตูรั้วเข้าไป

รุ่งอธิบายเป็นภาษาไทย

"นี่ครับ ส่วนนี้เป็นโซน โฮเท็ล แอนด์ พลาซ่า คาดว่าจะเสร็จเดือนหน้า คุณหงส์อยากดูภายนอก หรือ อยากเดินเข้าไปดูข้างในด้วยครับ ?"

"ไม่เป็นไรค่ะ แค่วนดูภายนอกก็พอค่ะ"

หงส์มองเห็นตัวอาคารโรงแรม สร้างเป็นรูปแบบรีสอร์ท สูงเพียงแค่สี่ชั้น แต่ยกระดับให้ดูเหมือนอยู่บนเนิน มีอาคารปีกซ้ายขวา ข้างหน้าเป็นอาคารพลาซ่าขนาดย่อม

เท่าที่สังเกตุเห็นด้วยตาเปล่า การก่อสร้างภายนอกเสร็จสมบูรณ์แล้ว เหลือแต่การตกแต่งภายใน

ตัวตึกโรงแรมดูสว่าง เพราะห้องพักในอาคารโรงแรมทุกห้อง ถูกเปิดไฟไว้เพื่อทดสอบระบบไฟ

แคลร์ไม่เคยเข้ามาในเขตก่อสร้างนี้เหมือนกัน เธอพยักหน้าช้า ๆ รู้สึกประทับใจในความสวยงาม เรียบง่ายของตัวอาคาร

"แลนด์สเคป สวยดีนะ รุ่ง ! ทำไมห้องพักเปิดไฟหมดทุกห้องเลยล่ะ ?"

รุ่งหันหน้ามา ทำจมูกหึ่ง

"เขามีแขกมาพักเต็มหมดทุกห้องแล้ว เธอไม่รู้หรือไง ?"

แคลร์หัวเราะ

"ยังก่อสร้างไม่เสร็จ แขกที่ไหนจะเข้ามาพักได้ ?"

"แขกผีไง !" รุ่งตอบ

แคลร์กระซิบเบา ๆ

"พูดถึงเรื่องผี ฉันมีอะไรจะเล่าให้ฟัง ไว้เราออกจากที่นี่ ขากลับ เราจะผ่านที่นั่น ฉันจะเล่าให้ฟัง"

รุ่งขับรถคลับ พาวนรอบบริเวณเท่าที่สามารถผ่านไปได้

"คุณหงส์อยากดูส่วนไหนเป็นพิเศษอีกมั้ยครับ ? ถ้าไม่มี ผมจะพากลับนะครับ"

หงส์พยักหน้า

"ค่ะ กลับได้เลยค่ะ"

รุ่งบังคับรถให้วนกลับ ออกทางหน้าประตู

รปภ. คนเดิมยืนตะเบ๊ะส่งท้าย

แคลร์ชี้ไปทางขวา

"โน่น ! ไปทางโน้น เดี๋ยวจะพาไปดูบ้านผีสิง"

รุ่งหัวเราะ

"สวนสนุกของเรามีบ้านผีสิงด้วยเหรอ ?"

รถคลับวิ่งผ่านลานซุ้มเกมส์ แคลร์ยกมือเป็นสัญญาณให้รุ่งหยุดรถ เธอชี้มือไปที่เรือนไม้

"โน่นไง ! อาคารไม้นั่น เป็นบ้านผีสิง !"

หงส์มองตามที่แคลร์ชี้มือไป

รุ่งหัวเราะ

"เรือนไม้นั้น ฉันเคยเข้าไป ไม่ใช่บ้านผีสิงซะหน่อย"

แคลร์พูดด้วยเสียงที่เบาลง เธอรู้สึกเกรงใจ ไม่อยากให้แขกวีไอพีข้างหลัง ได้ยินเรื่องที่เธอกำลังสนทนา

"เธอเชื่อเรื่องผีหรือไม่ ?"

รุ่งพยักหน้า

"แน่นอน ฉันรู้ว่า ผีมีจริง"

"เธอเชื่อมั้ยว่า ฉันมองเห็นผีได้ ในบางครั้ง ?"

แคลร์ชี้มือไปที่อาคารหอพักพนักงานหญิง ซึ่งตั้งอยู่อีกฟาก ห่างจากเรือนไม้ประมาณสองร้อยเมตร

"จากห้องพักของฉัน สามารถมองมาเห็นที่อาคารไม้นั่น บางคืน ฉันเห็นผีที่แต่งตัวสวยงาม ฉันคิดว่าเป็นเทวดา ออกมาเดินรอบบ้านนี้ ฉันเห็นหลายคืนแล้ว ไม่ใช่คืนเดียว"

รุ่งพยักหน้า

"นั่นเป็นไปได้มาก พวกเขาไม่ใช่ผี พวกเขาเป็นเทวดา"

แคลร์กลับรู้สึกแปลกใจ ที่รุ่งไม่ย้อนถามว่าเธอตาฝาดหรือไม่ แต่กลับยืนยันคำพูดของเธอ

"เธอเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วย จริง ๆ เหรอ ?"

รุ่งพยักหน้า เขาเหยียบคันเร่ง พารถคลับเคลื่อนตัวออก เพราะเกรงใจแขกวีไอพีที่นั่งอยู่ข้างหลัง

"ฉันเชื่อเรื่องพวกนี้ และ เชื่อว่าเธอเห็นจริง ๆ ไม่แปลกหรอก แต่ เธอเห็นได้บ่อยแค่ไหนล่ะ ? ทุกวัน หรือ นาน ๆ ครั้ง"

แคลร์ขยับตัวนั่งเอียง หันหน้าเข้าหารุ่ง

"ฉันเห็นบ่อยมาก แต่ไม่ทุกวัน ถ้าฉันคุยเรื่องนี้กับเธอได้ ฉันจะบอกเธอว่า เครื่องเล่นในซีดาร์เกือบทุกชิ้น มีเทวดาอยู่"

รุ่งหันมามองหน้า

"หา ! เธอเห็นเหรอ ?"

แคลร์พยักหน้า

"ใช่ ฉันเห็น แต่ฉันไม่เคยเชื่อ"

รุ่งเอียงคอ แสดงสีหน้าว่าไม่เข้าใจ

แคลร์อธิบายต่อ

"เพื่อนฉันที่มิดแลนด์ เป็นชาววิคคาน เธอรู้จักชาววิคคานมั้ย ?"

รุ่งสั่นหัว

"ไม่รู้จัก พวกเขาเป็นใคร ?"

"ชาววิคคาน คือ คนที่มีความเชื่อแตกต่างจากชาวคริสต์ เขาเชื่อเรื่องเทวดาประจำสถานที่ต่าง ๆ เช่น เทวดาประจำบ้าน เทวดาประจำไร่นา เทวดาประจำอุปกรณ์เครื่องใช้ เทวดาประจำรถ พวกเขาเชื่อว่าข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ สามารถมีเทวดามาประจำได้"

รุ่งพยักหน้ารับฟัง

แคลร์เล่าต่อ

"เพื่อนฉันคนหนึ่ง ชื่อ เมแกน เธอเป็นชาววิคคาน เธอบอกว่าเธอมีเทวดาประจำรถยนต์ของเธอ ชื่อ ซาเนีย เธอติดต่อสื่อสารกับซาเนียด้วยการเสี่ยงทายแบบลูกเต๋า ฉันไม่ใช่ชาววิคคาน ฉันไม่มีความเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่วันหนึ่ง เมื่อเมแกนขับรถของเธอมาหาฉัน ฉันกลับมองเห็นเทวดาประจำรถของเธอจริง ๆ เป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณสิบสามปี"

รุ่งทำตาโต

"จริงเหรอ ? แล้วเธอคุยกับซาเนียได้หรือเปล่า ?"

"ไม่ได้ ฉันแค่เห็น เห็นแค่ชั่วครู่ แล้วก็หายไป ในซีดาร์แฟร์ มิชิแกน ฉันไม่เคยเห็นเทวดาที่นั่นเลย แต่ที่นี่ บางกอกซีดาร์ฟันปาร์ค ฉันเห็นเทวดาประจำเครื่องเล่นหลาย ๆ เครื่อง เช่น โรลเลอร์โคสเตอร์, ฟรีฟอล, ม้าหมุน แม้แต่ฟลอร์เลสโคสเตอร์"

รุ่งให้ความสนใจในสิ่งที่กำลังได้ยินอยู่อย่างมาก เขาพยักหน้าเป็นระยะ ๆ ตลอด

"เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าฟลอเลสโคสเตอร์ อิมพอร์ตเข้ามาพร้อมเทวดาประจำเครื่องเล่นด้วย"

"ไม่ใช่นะ เทวดาปรากฏตัวตั้งแต่ หลังวันทำพิธี

หลังจากวิศวกรของ บอลลิเจอร์ ฯ ส่งมอบการติดตั้งแล้ว คุณน้อยมาทำพิธี มีการจุดธูป พรมน้ำมนต์ แล้วก็มีของเซ่นไหว้ หลังจากนั้น วันรุ่งขึ้นฉันเข้ามาทดสอบเครื่องตอนเช้า ฉันเห็นเทวดาอยู่บนรางรถไฟ วันถัดมา ฉันเห็นเทวดาองค์เดิมอยู่ในห้องควบคุม"

รุ่งพยักหน้าช้า ๆ เขาพอเข้าใจในสิ่งที่สาวอินเดียนเพิ่งเล่า

เสียงสัญญาณ SMS ดังขึ้นที่โทรศัพท์มือถือของรุ่งอีกครั้ง

เขาล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดดูข้อความ

'น้ำท่วมห้องนอนแล้ว'

โชเฟอร์อุทานเบา ๆ

"อะไรของมันวะ ?"

ความกังวลเพิ่มขึ้นในจิตใจของรุ่งทันที เขานึกถึงปลั๊กสายไฟบนพื้นห้อง หากเกิดมีน้ำท่วมห้องนอนจริง ๆ ไฟอาจจะช็อตก็ได้

แล้วเพื่อนที่แสนฉลาดของเขา ทำอีท่าไหนกัน น้ำถึงท่วมห้องนอนได้ ?

รุ่งหยุดรถ แล้วหันมาพูดกับแคลร์

"แคลร์ ! ฉันมีเรื่องด่วนมาก จำเป็นต้องเข้าไปที่ห้องของฉันในหอพักชายก่อน ทางผ่านพอดี คงใช้เวลาไม่นาน แล้วค่อยไปที่เมนฮอลล์"

แคลร์พยักหน้าเข้าใจ

รุ่งหันหลังไป เพื่อแจ้งให้แขกวีไอพีรับรู้

แต่หงส์ฟังภาษาอังกฤษเป็นที่เข้าใจอยู่แล้ว เธอพยักหน้า

"เชิญพี่เถอะค่ะ ไปทำธุระด่วนของพี่รุ่งก่อนก็ได้ค่ะ คุณธรรม์ยังคุยอีกนานกว่าจะเสร็จ ไม่เป็นไรค่ะ"

รุ่งผงกหัวให้

"ขอโทษด้วยนะครับ คุณหงส์ เสียเวลานิดหน่อยนะครับ"

รุ่งหันกลับมา แล้วเหยียบคันเร่งเต็มที่ พารถคลับมุ่งหน้าไปหอพักพนักงานชาย

****************************************************************************************************

อ่านหน้า > 2, 3
สั่งซื้อ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก กดที่นี่