 |
| ||||||
| |||||||
สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท ห้องรับแขกชุดหลุยส์ เป็นสถานที่ต้อนรับผู้ลงทุนต่างชาติ ทั้งอาคันตุกะจากแดนไกล และ สมาชิกของครอบครัวไตรสรณ์ กำลังสนทนากันอย่างเป็นกันเอง มุมหนึ่งของห้อง เอกฤทธิ์กำลังยืนสนทนากับตัวแทนนักลงทุนจากฝรั่งเศสสามท่าน ถัดมาอีกเล็กน้อย รองประธานหม่า ฯ กำลังพูดคุยกับนักธุรกิจชาวอังกฤษ อีกมุมหนึ่งของห้อง มัณฑนา ตัวแทนนักลงทุนชาวอังกฤษ เลอหงส์ และ ธรรม์ กำลังยืนวิจารณ์ภาพวาดอิมเพรสชั่นนิสต์ที่ประดับบนฝาผนัง ในวงสนทนาเดียวกัน
มัณฑนา กับ ธรรม์ เป็นฝ่ายยืนฟังเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะทั้งสองไม่ได้มีความนิยมศึกษาเรื่องศิลปะมากนัก หงส์น้อยในชุดราตรีสีแดง รู้สึกสนุกกับหัวข้อสนทนาที่บิลกำลังพูดถึง เธอฟังแล้วก็รู้ทันทีว่า ชาวอังกฤษคนนี้ มีความรักในศิลปะมาจากใจจริง ไม่ใช่คนที่พยายามเข้าหาศิลปะเพียงเพราะต้องการใช้ศิลปะ เป็นแค่เครื่องประดับความรู้ บิลเป็นฝ่ายถามหงส์บ้าง "ในความคิดของคุณ ใครคือศิลปินวาดภาพที่คุณชอบ ?" สำเนียงอังกฤษของบิล เริ่มเป็นที่คุ้นหูของหงส์ได้สักพักแล้ว เธอจึงเข้าใจความหมายได้อย่างดี หงส์นิ่งคิดซักครู่ "ฉันชอบหลายคนเหมือนกัน เพราะงานแต่ละคนก็จะมีรูปแบบเอกลักษณ์ของตนเอง งานที่ทุกคนต้องชอบก็คือ โมเนต์ ฉันก็ชอบ แต่ฉันก็พบว่า งานที่มีเสน่ห์อย่างโกแกงก็ให้บรรยากาศที่แตกต่างจากโมเนต์ได้ งานของแวนโกฮ์ส่วนใหญ่ก็ชอบ"
"เซ็ทของสตารี่ไนท์หรือ ที่คุณชอบ ?" "ฉันจะชอบเซ็ทของคาเฟ่ริมถนนมากกว่าค่ะ"
ผลงานของ Vincent Van Goh ที่เกี่ยวกับ คาเฟ่ริมถนน บิลพยักหน้าเห็นด้วย "เยี่ยมมาก ! ทุกรูปที่เขาวาดเกี่ยวกับร้านคาเฟ่ริมถนน ผมก็ชอบมาก เป็นงานที่คลาสสิค เป็นเอกลัษณ์หนึ่งที่โดดเด่นของเขา แล้วภาพแอ๊บสแทร็คล่ะ ? คุณสนใจด้วยหรือไม่ ?" "ภาพแอ๊บสแทร็ค ฉันชอบเฉพาะบางคน บางภาพเท่านั้น ที่โดดเด่นมากคือ ซัลวาดอร์ ดาลี่ เขามีจินตนาการที่แปลก ตัวจริงน่าจะเป็นโรคจิตหน่อย ๆ" เธอพูดแล้วก็ขำตัวเอง
บิลหัวเราะตามไปด้วย "ใช่ ดาลี่นั้นเป็นคนที่แปลก แต่ผลงานของเขาก็สร้างความแตกต่างได้อย่างมาก ทั้งภาพวาด และ ภาพยนต์ งานแอ๊บสแทร็คนั้น สำคัญที่สุด นอกจากฝีมือการวาดภาพ กับ การจินตนาการแล้ว คืออะไรรู้มั้ย ?"
หงส์สั่นหัว "ไม่ทราบค่ะ คืออะไรคะ ?" "คือ การตั้งชื่อภาพไงล่ะ การตั้งชื่อภาพของงานแอ๊บสแทร็ค จะเป็นสิ่งสรุปให้คนเห็นรู้ได้ว่า คุณกำลังสื่อถึงอะไร แล้วสื่อความหมายได้ตรง หรือ ไม่ตรง มีความลึกซึ้งมากขนาดไหน ชื่อของภาพนั่นแหละเป็นจุดชี้เป็นชี้ตายเลย งานแอ๊บสแทร็คมันเป็นนามธรรมมาก อาศัยการตีความเป็นหลัก เหมือนกับว่า เรากำลังถือกรรไกรเดินเข้าไปหาคนคนหนึ่ง ไม่มีใครรู้หรอกว่า เราจะใช้กรรไกรเพื่อทำร้ายเขา หรือ ใช้กรรไกรเพื่อช่วยเล็มผม ตัดผมให้เขา คนรอบข้าง เขารอเพียงแค่ให้เราบอกว่า สิ่งที่เรากำลังจะทำนั้นคืออะไร แล้วเขาจึงค่อยตัดสิน" หงส์พยักหน้าเห็นด้วยทันที บิลพูดได้ตรง อธิบายขยายความได้เป็นที่เข้าใจ มัณฑนายืนกอดอก อมยิ้ม เธอนึกประหลาดใจที่สาวน้อยคนนี้ มีความสามารถในการสนทนาเรื่องราวเหล่านี้กับนักธุรกิจที่มาจากอีกซีกโลกหนึ่งได้อย่างเป็นธรรมชาติ เด็กสาวที่ออกงานราตรีอย่างนี้ได้ด้วยความมั่นใจ สามารถเลือกชุดใส่ที่เข้ากับบุคลิกตนเอง สร้อยคอที่ดูลงตัวกับชุด การแต่งหน้าด้วยสีโทนชมพู เข้ากับชุดที่สวมใส่ กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ที่ให้ความรู้สึกเย็นสบาย ไม่ฉุนจนเกินไป ... ทั้งหมดนี้สร้างความประทับใจให้กับมัณฑนาเป็นอย่างมาก สายตาของธรรม์เอง ก็จ้องมองที่ใบหน้าของหงส์น้อยอย่างชื่นชม บิลพูดต่อ "หากคุณได้มีโอกาสไปที่ลอนดอน ผมอยากให้คุณบอกผมล่วงหน้า" เขาหยิบนามบัตร แล้วยื่นให้หงส์ "คุณส่งอีเมล์ถึงผม ผมจะพาคุณไปเที่ยวอาร์ตแกลอรี่ในลอนดอน ถ้ามีโอกาสไปนะ" หงส์รับนามบัตรไว้ "ขอบคุณค่ะ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง" วัลภาเดินเข้ามาหามัณฑนา แล้วพูดด้วยเสียงเบา ๆ ที่ข้างหู "คุณมัณคะ ครอบครัวกิจบูรณามาพร้อมหมดแล้ว ภาจะทยอยเชิญแขกเข้าไปในโถงใหญ่เลยนะคะ" "คุณชูจิตมาหรือยัง ?" "ค่ะ มาถึงแล้วค่ะ" มัณฑนาพยักหน้ารับรู้ แล้วสั่งให้วัลภาจัดการสลับที่นั่งของโต๊ะอาหารตามที่เธอคิด ผู้ช่วยสาวหยิบสมุดโน๊ตขึ้นมาจด แล้วปลีกตัวจากไป มัณฑนาหันกลับมาที่วงสนทนา แล้วพูดด้วยภาษาอังกฤษ "เกือบได้เวลาอาหารเย็นแล้ว เชิญที่ห้องโถงใหญ่ได้เลยค่ะ" แม่ทัพสาวของไตรสรณ์ ส่งยิ้มให้หงส์น้อย พูดด้วยภาษาไทย "หนูหงส์ เย็นนี้หนูนั่งโต๊ะเดียวกับชั้นนะ ชั้นให้เค้าจัดที่ให้ใหม่ รองประธานหม่า คุณเจียง คุณบิล ชั้น และ ธรรม์ เรานั่งด้วยกันนะ ได้มั้ย ? หรือว่า หนูต้องไปนั่งกับกิจบูรณา ?" หงส์พยักหน้า "ได้ค่ะ นั่งกับคุณมัณฑนาก็ได้ค่ะ" บิลผายมือให้สุภาพสตรีเป็นฝ่ายออกเดินก่อน เขาผงกหัวให้กับธรรม์ "This lady is amazing !" (สตรีคนนี้ น่าทึ่ง) ธรรม์ยิ้มผงกหัวยอมรับ หงส์ออกเดินนำหน้า บิลเดินตาม มัณฑนารั้งท้ายเดินคู่กับธรรม์ เธอหันมาพูดเบา ๆ "อยากให้น้องวิออกงานแบบนี้ได้เหมือนกับหนูคนนี้ ดูเธอแต่งตัว แต่งหน้า เลือกชุด ธรรม์ว่ามั้ย ดูเข้ากันดีทุกอย่าง ?" เขาพยักหน้าอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้ม "เธอพูดได้คล่องสามภาษา กำลังเรียนภาษาที่สี่" อาสะไภ้ทำตาโต แล้วพยักหน้ารับรู้ เจ้าหน้าที่สาวในชุดสูทดำ เดินตรงเข้ามาหาหงส์น้อย แล้วยื่นเศษกระดาษส่งให้ "คุณหงส์ใช่มั้ยคะ ? มีคนฝากมาให้ค่ะ" หงส์รับกระดาษไว้ แล้วเปิดออกอ่าน เธอหันกลับมาบอกมัณฑนา "หงส์ขอตัวไปพบคนข้างนอกซักครู่นะคะ เดี๋ยวหงส์จะตามเข้าไปที่โต๊ะอาหารค่ะ" มัณฑนายิ้มให้ "ตามสบายเถอะ ยังมีเวลาอีกเกือบสิบห้านาที กว่าอาหารเย็นจะเริ่ม" หงส์รีบเดินปลีกตัวจากไป ธรรม์พูดกับอาสะไภ้ "กิจบูรณาไปหาคนอย่างนี้เจอได้ยังไงนะ ?" ******************************************************************************************** 1 < อ่านหน้า > 3 |
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
บิล ฟริสเซล... ชายวัยสี่สิบเจ็ดปีจากอังกฤษ กำลังคุยกับหงส์อย่างออกรส เกี่ยวกับงานศิลปะภาพวาดอื่น ๆ 
