สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

รุ่งเดินกลับมาที่บริเวณซุ้มอาหาร

สองสหายยืนอยู่หน้าซุ้มภัตตาคารซิ่งฝู วิทย์กวักมือเรียกรุ่ง

"บ๋อย ๆ คัมเฮีย !"

รุ่งเดินเข้ามาหา

"ไอ้ซ่ง เรียกกูว่าบ๋อย เดี๋ยวให้ยามลากมึงออกนอกงาน"

สาวยิปซีชี้มือให้เพื่อนดูอาหารในจานของวิทย์

"กั้งหินจักรพรรดิ์ เบ้อเริ่มเลย จานนึงน่าจะไม่ต่ำกว่าร้อยแล้วนะ"

รุ่งพยักหน้า

"อือ... กิน ๆ ไปเหอะ บ้านนี้รวยกันทั้งตระกูล ขนกลับไปเผื่อข้างบ้านด้วยก็ได้ เค้าไม่เจ๊งหรอก"

ทอมมองชุดเพื่อน แล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

"แกใส่เสื้อกั๊กเดินไปเดินมาในงาน แกไม่อายใครหรือไง ? มีใครเรียกแกไปเสิร์ฟน้ำหรือยัง ?"

"ไอ้กิ๊ว คนแรกเลย จะให้ทำไงล่ะ ? จะไปหาเสื้อตัวใหม่มาจากไหนตอนนี้ ? ไอ้วิทย์ รีบแดกให้เสร็จ มึงต้องช่วยกูหาเสื้อตัวใหม่ เดี๋ยวพวกผู้ใหญ่ข้างในเค้ากินกันเสร็จแล้วออกมาข้างนอก ถ้าคุณย่าเห็นกูในชุดนี้ โรคหัวใจคัมแบ๊กแน่"

ทอมถลึงตาโต เขามองเลยบ่าของรุ่ง ไกลออกไป

สาวสวยสูงโปร่ง ปล่อยผมยาวสยาย อยู่ในชุดแซกโทนขาวขุ่น กำลังเดินมากับหนุ่มวัยเดียวกัน รูปร่างสันทัด ผิวคล้ำ

"อ้ายรุ่ง โรคหัวใจได้แดกแกก่อนแน่ ดูโน่นดิ ใครเดินมา"

รุ่งหันหลังขวับ

ฝน กับ เพื่อนชายคนหนึ่ง กำลังเดินทอดน่องอย่างช้า ๆ ตรงมาทางที่สามสหายยืนอยู่

วิทย์รีบวางจานลงบนโต๊ะ แล้วหยิบถาดเปล่าขึ้นมายื่นให้รุ่ง

"เฮ่ย รุ่ง เอาไอ้นี่ถือปิดหน้าอก บังเสื้อกั๊กไว้ก่อน"

รุ่งรับถาดเปล่ามา แล้วตะคอกเพื่อน

"โธ่ ไอ้บ้าเอ๊ย ! กูยิ่งแต่งตัวเหมือนบ๋อยอยู่แล้ว เสือกเอาถาดมาให้ถืออีก ยังงี้ให้กูแบกถาดเดินเสิร์ฟน้ำไปซะเลยไม่ดีกว่าเหรอ ?"

แล้วเขาก็นึกอะไรสนุก ๆ ได้

"แต่... อือ ก็ไม่เลวว่ะ หาอะไรแหย่คนสวยเล่นดีกว่า"

ฝนหยุดอยู่ที่หน้าซุ้มเคียวเบ เพื่อนชายกำลังมองพ่อครัวแล่เนื้อปลาดิบอย่างเชี่ยวชาญ

"ลองปลาดิบหน่อยมั้ยฝน ? ท่าทางจะสด น่ากินมากเลย"

ฝนพยักหน้า

"อือ ก็ดีเหมือนกัน หรือ จะเดินดูบู๊ธอื่นก่อน ?"

ฝนชะเง้อหน้าไปที่ซุ้มซิ่งฝู เธอมองเห็นสองสหาย ยืนยิ้มให้แต่ไกล

"อ้าว ทอมกับวิทย์" เธอโบกมือทัก แล้วหันมาบอกเพื่อน

"เสก ฝนเจอเพื่อน เดี๋ยวฝนเดินไปทักเพื่อนก่อน เสกรออยู่ที่นี่ก่อนก็ได้"

เพื่อนหนุ่มพยักหน้า

ฝนเดินตรงเข้ามาหาสองสหาย

"ทอม สวัสดี จะไปเดินแบบหรือไง ? แต่งซะเท่เลย" เธอยื่นมาจับแขนเพื่อน

วิทย์ทักบ้าง

"ฝนต่างหาก แต่งตัวอย่างกับนางแบบ สวยที่สุดในงานแล้วมั้ง"

ทอมถามบ้าง

"มากับใครล่ะ เพื่อนเหรอ ?"

ฝนพยักหน้า

"อือ... เพื่อนที่ทำงาน เค้าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับจ๊อดน่ะ แล้วรุ่งไปไหนล่ะ ?"

วิทย์ตอบทันที

"มันทำงานอยู่ เดินเสิร์ฟน้ำน่ะ เดี๋ยวคงได้เจอ เหอ ๆ"

ฝนหัวเราะหึ ๆ

"เดินเสิร์ฟน้ำทำไม ?"

ทอมถาม

"กินอะไรหรือยัง ? อาหารในงานนี้ สุดยอดทุกอย่างเลย เดินดูให้ทั่วก่อนสิ"

ฝนพยักหน้า

"ได้ ๆ งั้นเดี๋ยวค่อยเจอกัน"

ฝนเดินกลับมาหาเพื่อนที่ซุ้มอาหารญี่ปุ่น

เสกกำลังยืนทานปลาดิบอย่างเอร็ดอร่อย ใช้ตะเกียบชี้ไปที่ซุ้ม

"ฝนลองดูสิ ท้องปลาทูน่า สดมาก"

ฝนพยักหน้ารับรู้

บริกรชายถือถาดน้ำ เดินมาข้าง ๆ หนุ่มสาวทั้งสอง แล้วถามขึ้น

"รับน้ำมั้ยครับ ?"

เสกหันไปหาบริกร

"มีน้ำอะไรบ้างครับ ?"

บริกรเหลือบมองดูเครื่องดื่มในถาด

"สีดำเหมือนน้ำคลำนี่คือ โค้ก สีโชกเลือดแดงแจ๋ นี่ พันช์ผลไม้ ถ้าอยากเมาช้า เลือกแก้วแดง นั่นคือไวน์ ถ้าอยากไปเร็ว แก้วสั้นใบใส คือ สก๊อตช์ ถ้าอยากขับรถกลับให้รอด.... เดี๋ยวผมจะไปหานมมาให้ดื่ม"

เสกหัวเราะชอบใจ

"ฮ่า ๆๆๆ งั้นผมเอาพั้นช์ผลไม้ดีกว่า ฝนดื่มอะไรดี ?"

ฝนได้ยินวาทะบริกรแล้วก็หัวเราะ รู้สึกว่าเสียงคุ้นหู เธอหันหน้ามาทางบริกร

"รุ่ง !"

ฝนเรียกชื่อเขาด้วยเสียงที่ดัง

บริกรจอมทะเล้นยักคิ้วให้

"คุณผู้หญิงรับน้ำอะไรดีครับ ? ท่าทางคงจะหิวมาก ถึงทำสีหน้าเหมือนจะดื่มผมแทนน้ำ"

ฝนทำหน้าตื่น เมื่อเห็นรุ่งแต่งกายในชุดบริกร

"ทำไมเธอต้องมาเสิร์ฟน้ำ ?"

"อ้าว มาบ้านเขา ไม่ควรนิ่งดูดาย รับน้ำอะไรดีครับ คุณผู้หญิง ?"

ฝนยืนท้าวเอว แล้วอมยิ้ม เธอไม่ตอบ

รุ่งพยักหน้า

"ได้ เยี่ยงนี้ เกล้ากระผมจะเลือกน้ำให้คุณผู้หญิงเอง คนสวยใจดำแบบนี้ มันต้องกินน้ำคลำ ดำเยี่ยงใจนาง แก้วนี้"

พูดจบเขาก็ยื่นแก้วน้ำอัดลมโค้กให้กับฝน ฝนเอื้อมมือรับไว้

"ขอเชิญมีความสุขกับอาหารนานาชนิดในงานนี้ต่อไปครับ หากกระหายน้ำเมื่อใด โปรดโทรหนึ่งเก้าหนึ่ง แล้วผมจะรีบมาบริการท่านทันที อาเมน"

เขายักคิ้วให้ฝน แล้วเดินจากออกมาพร้อมถาดน้ำ

ฝนมองตามหลังบริกรจอมกวน เธอหัวเราะ แล้วทำหน้างง ๆ

"อะไรของเค้านะ ?"

เสกหัวเราะ

"ใครน่ะ ฝนรู้จักเหรอ ? ท่าทางตลกดี"

"อือ รู้จัก นี่เค้ามาเป็นบ๋อยในงานจริง ๆ เหรอ ?"

ฝนพึมพำกับตัวเอง

*******************************************************************************************

มื้ออาหารในห้องโถงใหญ่ เสร็จสิ้นลงแล้ว

ผู้บริหารของธุรกิจเครือไตรสรณ์หลายท่าน กำลังเตรียมตัวพานักลงทุนต่างชาติ ขึ้นรถยนต์กลับที่พัก

ธรรม์กำลังยืนสนทนากับนักลงทุนชาวฝรั่งเศส เขาจำเป็นต้องขอปลีกตัว เพื่อที่จะพานักลงทุนจากจีนไปส่งที่โรงแรม

เมื่อแยกจากชาวฝรั่งเศส ผู้บริหารหนุ่มเดินตรงมาหาเลอหงส์ ที่ยืนสนทนาอยู่กับริชาร์ด และ คุณหม่า

"คุณหงส์ ขากลับ ผมจะให้รถตู้ไปส่งคุณหม่า และ คุณริชาร์ด ผมจะนั่งไปด้วย ถ้าคุณหงส์ไม่รังเกียจ ก็ขอเชิญไปด้วยกัน ส่งแขกที่โรงแรมก่อน แล้วรถตู้ก็จะเลยไปส่งคุณหงส์ต่อ โอเคมั้ยครับ ?"

"หงส์ขอเวลาห้านาทีนะคะ ขอหงส์บอกคุณหญิงเจนก่อน แล้วหงส์จะให้คำตอบค่ะ"

"ได้ครับ" ธรรม์ยิ้มให้

หงส์น้อย ค่อย ๆ เดินช้า ๆ เพื่อมองหาคุณหญิง ในใจเธอกำลังคิดถึงข้อดีข้อเสีย

เลอหงส์กำลังรู้สึกสองจิตสองใจ เธอควรจะออกไปพบกับน้ายงค์เพื่อเล่าความคืบหน้าแลกเปลี่ยนข้อมูล หรือ เธอควรใช้โอกาสนี้ ทำความสนิทสนมกับผู้บริหารหนุ่มแห่งไตรสรณ์ให้มากขึ้น ?

เธอหันหลังกลับทันที แล้วเดินตรงไปหาธรรม์

"คุณธรรม์คะ ตกลงค่ะ เดี๋ยวหงส์ไปแจ้งให้คุณหม่าทราบตามนั้นนะคะ ถ้าคุณธรรม์พร้อมจะไปแล้วก็บอก หงส์จะพาคุณหม่ากับคุณริชาร์ดไปรออยู่ที่ลานน้ำพุข้างหน้า"

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าธรรม์ทันที

"ได้ครับ เดี๋ยวรถพร้อมแล้ว ผมเดินไปที่ลานน้ำพุ"

********************************************************************************************

สมาชิกครอบครัวไตรสรณ์ รวมทั้งแขกวีไอพี ค่อย ๆ เดินออกจากห้องโถงใหญ่ เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศมาสัมผัสกับงานด้านนอกของตึก และ เตรียมรับชมกิจกรรมที่จะจัดให้มีขึ้น ณ เวทีกลางสนามหญ้า

วงทริโอยังคงบรรเลงเพลงขับกล่อมอย่างไพเราะ ลำโพงกลางแจ้งชั้นเยี่ยมที่ตั้งอยู่รายรอบงานสามารถถ่ายทอดเสียงดนตรีที่ฟังดูใส สด เหมือนกับมีเครื่องดนตรีมาบรรเลงอยู่ต่อหน้า

ตากล้องหนุ่มของน้อยหน่า ได้ยินพรรคพวกที่อยู่ด้านนอกของตึก ร่ำลือถึงสาวสวยมากมายที่อยู่ในบริเวณซุ้มอาหารติดสนามหญ้า เขาจึงชวนน้อยหน่า ไปเดินเก็บภาพสาว ๆ บริเวณนั้น

เด็กช่างไฟวัยรุ่นกำลังถือไฟโมไบล์เพื่อให้แสงกลางแจ้งสำหรับการถ่ายในตอนกลางคืน เขาพูดกับตากล้อง

"พี่หนุ่ม มองหาผู้หญิงใส่ชุดกระโปรงสีครีม มีดอกลาย ๆ ผมยาว ๆ โคตรสวยเลย ผมว่าสวยที่สุดในงานแล้วมั้ง เดี๋ยวผมหาเจอแล้วพี่หนุ่มถ่ายไว้นะ"

น้อยหน่าหัวเราะ

"ไอ้เป๋ง ไอ้นี่ใช้เวลาได้เป็นประโยชน์ดีเหลือเกิน ไหน ๆ คนไหนที่สวย ? ลองบอกให้พี่ดูซิ ดูว่ารสนิยมเธอจะใช้ได้มั้ย"

เป๋งพาพี่อีกสองคน เดินเลาะตามซุ้มอาหารไปเรื่อย ๆ ชะเง้อคอมองหาสาวที่เป็นเป้าหมายนางนั้น

สักพัก สาวผู้ช่วยของน้อยหน่านางหนึ่ง ก็เดินออกมาจากซุ้มอาหาร เป๋งร้องถามขึ้น

"พี่วุ้น เค้าอยู่ไหนแล้ว ? ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ?"

วุ้นชี้ไปที่ซุ้มอาหารสุดท้าย

"โน่น เมื่อกี๊เห็นเดินอยู่ตรงโน้น ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่มอง แต่งตัวเรียบร้อย แต่ดูเซ็กซี่ ผู้ชายคอเคล็ดหมดทั้งงานแล้ว"

น้อยหน่าหัวเราะ

"ถามจริง ? ชักอยากจะเห็นแล้ว เอาไงดี ? จะกินอะไรก่อน หรือ ไปตามถ่ายก่อน แต่ หนุ่ม... เมื่อกี๊ได้ถ่ายคุณแพมไว้หรือเปล่า ? คุณแพมก็สวยนะ ดูผิวพรรณผ่องยิ่งกว่าสาวเกาหลีอีก"

หนุ่มพยักหน้า

"ถ่ายไว้แล้วครับ มางานไฮโซแบบนี้ ผมยังไม่เห็นใครไม่สวยเลย"

"นี่แกชมชั้นด้วยใช่มั้ย ? เพราะชั้นก็อยู่ในงานเหมือนกัน"

น้อยหน่าพูดแล้วก็หัวเราะตัวเอง

***************************************************************************** 

สามสหายกำลังยืนมองดูความสวยงามของสระว่ายน้ำยามกลางคืน ที่ไฟในสระทุกดวงถูกเปิดขึ้น

ในบริเวณนี้ มีแขกอยู่ประมาณสิบกว่าคนที่เดินถือจานอาหารมานั่งทานริมสระ

รุ่งพูดขึ้น

"เฮ่ยวิทย์ มึงรู้เปล่า กูรู้จักกับคนในบ้านกิจบูรณาตั้งแต่เด็ก ?"

"ไปรู้จักที่ไหน ? มึงเพิ่งรู้จักชื่อครอบครัวกิจบูรณาปีนี้เอง จะไปรู้จักเค้าตั้งแต่เด็กได้ยังไง ?"

"พ่อกูเคยพาไปเที่ยวที่ไร่เค้าตั้งแต่เด็กแล้ว แต่กูไม่เคยสนใจนามสกุลเค้ามาก่อน เพิ่งมาเจอกันในงานเมื่อกี๊ ปรากฏว่าเค้านามสกุลกิจบูรณา"

ทอมขำเพื่อน

"อือ... แล้วเพื่อนชั้น ก็เป็นไตรสรณ์เลยนะเว้ย ชั้นรู้จักมันมาหลายปีแล้ว สนิทด้วย"

วิทย์หัวเราะ

"อือ... มึงนี่แปลกว่ะ มึงพูดยังกับว่า มึงรู้สึกพิเศษที่ได้รู้จักกับตระกูลใหญ่โต ทั้ง ๆ ที่ตระกูลมึงเอง ดังกว่ากิจบูรณาอีก"

รุ่งคิดตามที่วิทย์พูด

"เออ... จริงว่ะ ! แล้วกูจะแปลกใจทำไมวะ ? ไตรสรณ์ กับ กิจบูรณา มันก็ต้องรู้จักกันซีวะ แต่มันรู้สึกแปลก ๆ ดี เหมือนกับอยู่ดี ๆ เราก็พรวดมาอยู่ในหมู่ไฮโซเลย มึงว่าปะ ?"

"เราห่าอะไร ? มึงคนเดียว ไม่ต้องรวมกูกับทอมไปด้วย กูไม่ได้เป็นญาติมึง"

ทอมหัวเราะ

"มันต้องพูดว่า แกน่ะ ดึงให้พวกชั้นมาสุงสิงกับไฮโซไปด้วย พวกชั้นคงจะได้เป็นไฮโซซักวันนึง"

วิทย์มองเพื่อนยิปซี แล้วเพยิดหน้า

"ไฮโซไม่มีวันแต่งตัวเหมือนแกหรอก"

ทอมนึกขำขึ้นมาทันที เธอชี้มาที่ทายาทไฮโซ

"มันต้องแต่งตัวแบบไอ้นี่ดิ ใช่ปะ ? ฮ่า ๆๆๆๆ"

สามสหายหัวเราะพร้อมกัน

"รุ่ง"

รุ่งหันมาหาต้นเสียง

พจน์เดินตามหารุ่งในบริเวณซุ้มอาหาร แต่ไม่เจอ เขาจึงเดินมาหาถึงที่นี่

"พจน์ ว่าไง ?"

สหายเก่ายื่นของในมือให้ รุ่งรับไว้

"อะไรเหรอ ? พจน์"

"เป็นของเซอร์ไพรส์ อ่านในกระดาษดูแล้วกัน แล้วรีบไปที่สนามหญ้าหน้าเวที เร็ว"

พจน์หันหลังเดินกลับทันที

รุ่งดูของที่อยู่ในมือ มันคือหน้ากากทรงปีกผีเสื้อ พร้อมเศษกระดาษ

รุ่งคลี่กระดาษออกอ่านข้อความ

"Hey non A student ! Wear this mask and join me on stage. Hope you still remember how to play 'What a Wonderful World' "

รุ่งอุทาน

"อังเคิ่ลร็อบ !"

************************************************************************************************* 

1, 2, <อ่านหน้า> , 4
นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่