 |
| ||||||
| |||||||
วิเดินพารุ่ง กับ ฝน มาที่บริเวณสระว่ายน้ำ อาน้อย แพม พจน์ แพท กำลังยืนสนทนากันอยู่ที่ริมสระน้ำ รุ่งเดินเข้ามายกมือไหว้อาน้อย "อาน้อย สวัสดีครับ" อาน้อยชูพวงมาลัยดอกมะลิขึ้น "มาเลย ศิลปินยอดเยี่ยม เรานี่เปลี่ยนอาชีพไปเป็นนักดนตรีได้เลยนะ นี่... อาให้พวงมาลัย แต่ไม่มีแบงค์ห้าร้อยห้อยนะ ถือว่าเป็นกำลังใจจากแฟนเพลง" รุ่งมีสีหน้าประหลาดใจ "ให้ผมจริง ๆ เหรอครับ ?" แพมช่วยยืนยัน "ให้จริงสิ นี่ว่าจะขอลายเซ็นด้วย" รุ่งก้มหัวลง แล้วยกมือไหว้ อาน้อยคล้องพวงมาลัยที่คอรุ่ง "ถือว่ารับขวัญ เป็นปีแรกที่รุ่งมาในงานวันเกิดคุณย่า ยินดีต้อนรับ" พจน์หัวเราะ "แปลกดี ความจริงวันเกิดคุณย่าเค้าเองนะ เราน่ะเป็นคนนอก" รุ่งยิ้มให้สมาชิกกิจบูรณาทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ในใจรู้สึกตื้นตันจนบอกไม่ถูก ฝนรับรู้ถึงความแตกต่างที่คนกลุ่มนี้มีกับรุ่ง เปรียบเทียบกับญาติแท้ ๆ ในขณะที่อาสาวของเขา มีปฏิกิริยาทางลบ กับการที่เขาขึ้นไปปรากฏตัวบนเวทีในชุดแต่งกายแบบนี้ แต่คนกลุ่มนี้ กลับให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น และ ชื่นชม รุ่งหันมาแนะนำฝน ให้กับ ทุกคนได้รู้จัก "นี่ฝนครับ เพื่อนสมัยอยู่มหาลัย'" ฝนยกมือไหว้ทุกคน รุ่งแนะนำ "นี่อาน้อย พี่แพม พจน์ แล้วก็แพท เป็นครอบครัวกิจบูรณา ผู้บริหารของฟันปาร์คที่ให้บัตรฟรีเราไปเที่ยวกันไง" ฝนพยักหน้ารับรู้ พร้อมกับส่งยิ้มให้ แพมพูดขึ้น "เค้ารู้จักกันทั้งงานแล้วรุ่ง ขึ้นไปโชว์ตัวบนเวทีขนาดนั้น น้องฝนเคยประกวดนางงามหรือเปล่า ? ถ้าประกวด ต้องชนะแน่" ฝนสั่นหัว "ไม่เคยค่ะ" รุ่งกระเซ้าด้วย "ผมไม่อนุญาตหรอก เค้าต้องเก็บตัวเพื่อเป็นแม่ที่ดีของลูก" ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน ยกเว้นฝน เธอมองหน้ารุ่งเหมือนกับจะเอาเรื่อง "ไหนบอกว่า....?" รุ่งหัวเราะ "อ่ะน่า.... แหม ล้อเล่นน่ะ" *************************************************************************************************
จ๊อดเดินออกจากห้องน้ำด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด... ...เพียงปีแรกที่ไอ้เด็กบ้านนั้นมาเหยียบในงาน ก็ได้มีโอกาสขึ้นบนเวทีถึงสองครั้ง นี่คือสิ่งตอบแทนที่เขากำลังได้รับจากการเป็นหลานคนโตที่ทุ่มเทความรักให้กับคุณปู่มาตลอด วี่แววของความหวังที่คุณปู่ตั้งไว้เริ่มจะเลือนลางอย่างเห็นได้ชัด จ๊อดเดินกลับเข้ามาในกลุ่มเพื่อน เสกชี้มือไปที่เพื่อนตัวใหญ่ที่เพิ่งมาถึง "จ๊อด ไอ้เบิ้มมาแล้วโน่น" จ๊อดมองตามไป แล้วรีบสาวเท้าไปทักเพื่อนสนิท "เบิ้ม ๆ" เบิ้มหันหลังมา "อ้าวจ๊อด ! โทษที ติดธุระที่บ้าน เพิ่งมาถึง เป็นไงวะ งานเป็นไปได้ด้วยดี ?" จ๊อดพยักหน้าแบบขอไปที "ก็ดี คืนนี้ไปต่อไหนป่าววะ ?" "ไม่รู้ดิ เอาไงก็ได้ เออ... แต่มีเรื่องจะบอกมึงเรื่องนึง ไม่มีโอกาส ครั้งที่แล้วที่ไปพัทยา พวกเราเกือบชิบหายกันแล้ว" "เกิดอะไรวะ ?" "คืนที่ไปผับ มึงกับต่อแยกออกไปก่อน กูกับไอ้สินอยู่กันจนเลิก อีนางแบบสองคนแม่งเมายา ไอ้สินมันจะเอามาขึ้นรถกู แต่กูมองออกว่าแม่งเมาแน่นอน กูเลยไล่ให้มันไปคันอื่น ถ้ากูโดนตำรวจตรวจ พ่อกูเอากูตายแน่ ตื่นเช้ามา กูสงสัยว่ามันอัพยาจริงหรือเปล่า เพราะกูไม่อยากเที่ยวกับคนเล่นยา พ่อกูกำลังจะได้เป็นผู้ช่วยรัฐมนตรี เสือกมีเรื่องเกี่ยวพันกับยา ตายห่าแน่ กูเลยเรียกอีนางแบบสองคนมาถาม ตอนแรกไม่ยอมบอก กูขู่ว่ากูจะจับแม่งส่งตำรวจ แม่งบอกว่าไอ้บอยให้ยามัน มันอัพยากันสามคน ไอ้บอยด้วย" "ไอ้บอยกูเหรอ ?" "เออ... มีบอยเดียว เพื่อนรุ่นน้องมึงน่ะแหละ คราวหลังถ้ามึงพาไอ้บอยไปด้วย กูขอบาย กูไม่เสี่ยงหรอก แล้วกูก็จะเตือนมึงด้วย ยิ่งมึงเป็นหลานโปรดของคุณย่าอยู่ ถ้ามึงโดนเรื่องนี้อีก มึงคงต้องรีบมุดกำแพงหนีออกจากบ้านแน่ เรื่องยาแม่งไม่ใช่เรื่องเล่นนะมึง" ได้ยินใจความชัดเจน ความฉุนเฉียวพุ่งขึ้นสมองอย่างรวดเร็ว เขาเดินผละจากเบิ้มทันที เบิ้มตกใจ ตะโกนเรียก "จ๊อด.. เฮ่ย จ๊อด มึงจะไปไหน ?" หนุ่มไตรสรณ์เลือดร้อน มีนัยน์ตาถมึงทึงดุจโจรร้าย มองหาเป้าหมายบริเวณซุ้มอาหาร วิ รุ่ง ฝน และ สมาชิกกิจบูรณากำลังเดินสวนมา จ๊อดเดินตรงเข้าไปหาน้องสาว แล้วฉุดแขนลากออกมา "พี่จ๊อด จะทำอะไรน่ะ ? ปล่อยน้องวิ น้องวิเจ็บนะ" จ๊อดหยุดเดิน แล้วตะคอกถาม "ไอ้บอยอยู่ไหน ?" วิพยายามแกะมือพี่ชายออกจากแขนเธอ "จะไปรู้เหรอ ก็สนิทกันนักไม่ใช่เหรอ ? มาถามน้องวิทำไม ? ปล่อยนะ น้องวิเจ็บ" จ๊อดชี้หน้าน้องสาว "ต่อไปนี้ ชั้นห้ามแกคบกับไอ้บอยอีก" วิสบัดแขนหลุดจากมือพี่ชาย "ชีวิตของน้องวิ พี่จ๊อดมายุ่งอะไร ? น้องวิจะคบใครมันก็เรื่องของน้องวิ ถ้าไม่อยากให้บอยมายุ่งกับน้องวิ เชิญพี่จ๊อดไปบอกมันเอง" พี่ชายถลึงตา จ้องหน้าน้องสาว "แน่นอน ชั้นบอกมันแน่ แต่มันต้องโดนชั้นกระทืบก่อน" สาวน้อยรู้สึกตกใจ นัยน์ตาของพี่ชายแข็งกร้าว แสดงถึงความฉุนเฉียวอย่างรุนแรง จ๊อดเดินผละจากน้องสาว หัวใจของวิแทบจะหลุดออกมานอกหน้าอก เธอมั่นใจว่าอารมณ์มุทะลุของจ๊อด สามารถก่อเรื่องราวร้ายแรงโดยที่ไม่มีใครคาดถึงได้แน่ "พี่จ๊อด !" เธอตะโกนไล่หลัง จ๊อดเดินสาวเท้าไกลออกไปแล้ว เธอต้องรีบหาความช่วยเหลือก่อนที่จะเกิดเรื่องราวรุนแรงในงาน วิภวาถอดร้องเท้าส้นสูง แล้ววิ่งเท้าเปล่ากลับมาหารุ่ง ที่ ยังยืนอยู่กับสมาชิกกิจบูรณา "พี่รุ่ง พี่พจน์ ช่วยน้องวิด้วย พี่จ๊อดจะมีเรื่อง" วิพูดด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก แล้วชี้มือไปทางที่จ๊อดเดินไป รุ่งรีบพูดขึ้น "น้องวิ ไปตามยามมาช่วย เดี๋ยวพี่ตามจ๊อดไปก่อน" พจน์กับแพท พยักหน้ากัน พจน์พูดขึ้น "ไป เดี๋ยวเราตามไปด้วย" สาวน้อยวิ่งเท้าเปล่าตามทางเดิน ข้างหน้า ทอม กับ วิทย์ กำลังเดินสวนมา "พี่วิทย์ พี่วิทย์" วิทย์ถอดแว่นทันที "เกิดอะไรขึ้น ? น้องวิ" "พี่วิทย์ไปช่วยพี่รุ่งหน่อย ทางโน้น พี่จ๊อดกำลังจะมีเรื่อง" วิทย์มีสีหน้าตกใจ "จ๊อดมีเรื่องกับรุ่งเหรอ ?" วิสั่นหัว "ไม่ใช่ ไม่ใช่ พี่จ๊อดจะมีเรื่องกับเพื่อนน้องวิ พี่รุ่งกำลังตามไปช่วย" วิทย์พยักหน้า แล้วรีบวิ่งตามไปทันที ทอมถามขึ้น "แล้วน้องวิจะไปไหน ?" "น้องวิจะไปเรียกยาม" ทอมพยักหน้า "ไป พี่ไปด้วย" สองสาวรีบวิ่งออกไปทางตึกใหญ่ __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ
1. สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ 2. แสดงความคิดเห็น หรือ โหวต - ชอบตัวละคร ขอเชิญโหวตได้ที่นี่ - อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ เชิญเยี่ยม Facebook หมอเถื่อน (ให้กำลังใจโดยเข้าไป แล้วกด Like หรือ เขียนคำวิจารณ์)
|
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
